Huisje

Het donkert als we aankomen. De sleutel van ons onderkomen voor de komende week moeten we afhalen bij de receptie van een belendend bungalowpark. We worden daar  opgewacht door twee wakkere leden van het animatiecorps. Ze laten Gade en mij ongehinderd passeren. Lijkt er aan ons niets meer te animeren? Ze schieten op een van de jongere leden van ons reisgezelschapje af met de vraag hoeveel kinderen ze heeft. Geen dus. Teleurgesteld blijven ze staan met de partyballon die niet kunstig tot een teckel of kroontje zal worden gevouwen.
We kringelklangelen naar ons huisje. Kilometers, althans zo lijkt het in de donker wordende middag, rijden we door het bos. Verkeerde weg. Keren. Goede weg. Ingang groen. Droomparken. De naam belooft heel wat. We parkeren. Dit moet het huisje zijn. Op de foto’s leek het huisje helemaal alleen in een bos te liggen. De waarheid is anders. Het wordt omkranst door veel, heel veel van bijna de zelfde huisjes. Huisje mag eigenlijk best huis genoemd worden. Het is riant. Zeer riant, zeker voor een huisje.Maar dat is het dus eigenlijk niet.
Er zijn maar weinig huisjes bewoond. Het park lijkt helemaal voor ons en voor het roodborstje, de merel en de mezen.
We richten ons in. Gade en ik krijgen of eigenen ons de ouderslaapkamer toe. De rest van het gezelschapje gaat de trap op en verdeelt zich over de twee slaapkamers.
We installeren ons. In de tegenwoordige tijd is dat niet alleen het uitpakken van de boeken, maar ook het aansluiten van de diverse telefoons, de laptops en de tablets op de wifi. Gade dacht toch zeker de oplader voor de telefoons te hebben ingeladen, maar toch niet. Hoe moet ik mijn kinderen straks een goed nieuwjaar wensen? Gelukkig past de oplader van de meegereisde overbuurvrouw ook op mijn telefoon.
We tafelen lang en uitgebreid. Restjes van een uitgebreid kerstdiner maken deze vrijdag met recht tot een derde kerstdag. Het tafelgesprek gaat ergens over. Belooft veel goeds voor de komende week.
We gaan naar bed. “Het is een mooi huisje”, zeg ik tegen Gade. “Ja, het is een mooi huisje”, antwoordt ze nog net. Een uil roept de eerste dromen in ons wakker.