Hospitaal

Hospitaal.Mooi oud woord voor een ziekenhuis. Ziekenhuis dat op zich al een vreemd woord is want men probeert daar toch vooral mensen beter te maken. En beter is niet ziek.
Een hospitaal was oorspronkelijk een gasthuis voor passanten dat zich allengs ontwikkelde tot een opvangplaats voor zieken. Sinds een paar dagen ben ik weer een van die zieke gasten die opgevangen wordt en waar men door infusen weer probeert de constitutie te normaliseren. Het verbaast mij telkens weer met welk een gemak ik mij aan de nieuwe omstandigheden aanpas. Als er rapportcijfers voor hospitaliseren gegeven zouden worden weet ik zeker dat ik hoog zou scoren. Du moment dat ik opgenomen ben pas ik mij aan aan het nieuwe regime, vertrouw zo goed als blindelings op de berichten die geneesheren en -dames, inclusief het para-medisch personeel, mij geven in de hopelijk terechte veronderstelling dat zij ervoor doorgeleerd hebben en weten wat goed voor mij is en wat hen te doen staat. Natuurlijk weet ik ook wel dat ik goed naar mijn eigen lichaam moet luisteren, maar soms heb ik het idee dat wij niet dezelfde taal spreken en dan is een arts of verpleegkundige toch de tolk bij uitstek die de juiste woorden weet te vinden om de band tussen mij en mijn lichaam te verbeteren, te bestendigen.
Het ritme in een hospitaal verschilt hemelsbreed van dat wat we voor het gemak dan maar mijn daagse leven  noemen. Op voor mij middernachtelijke uren lijkt hier de dag al aan te vangen als ik en mijn kamergenoten worden voorzien van de eerste lading pillen. Op het tijdstip waarop ik normaal opsta heb ik er nu al een halve dag op zitten, een dagdeel gelardeerd met bezoek van de zaalarts, het prikken van bloed, ontbijt, het doorgeven van de wensen voor het diner, het opmaken van het bed. Ik laat het mij allemaal gebeuren. Ik lig in een hospitaal, ik hospitaliseer .