Hoofddoek

Gelukkig is het land waar parlementariërs zich in deze sombere tijden druk maken over wat de majesteit aan of op heeft. Zij buigt door het dragen van een  hoofddoek voor de islam, zeggen Geert en zijn rakkers. De RVD legt het uit als respect betonen. Maar dat is iets waar deze parlementariërs nog nooit van hebben gehoord. Ik ben geneigd in de actie van de majesteit juist iets heel anders te zien. Majesteit toont juist geen achting voor de islam. Zij zet haar hoed er niet voor af en drapeert een flinterdun sluiertje over haar hoofddeksel dat zij stevig ophoudt, mogelijk ook omdat het nagelvast aan haar kapsel zit vastgeklonken. Maar hoe dan ook, intussen hebben we weer drie onzinvragen van even zo veel pvv-parlementariërs.
Mijn moeder ging destijds niet anders ter kerke dan met een hoedje op. En mijn zussen droegen voor die gelegenheid een hoofddoek. Mijn vader zette bij het binnengaan juist zijn hoed af en ik in de winter mijn muts. Een door mijn moeder zelfgebreide groene muts met onder de kin een lastige sluiting met een knoopje. Dat hoedenritueel hoorde in die tijd zo. Zo heeft elk geloof zijn eigen gebruiken. In een Italiaanse kerk vragen ze ook nu nog om decente kleding. En daar hou je je dan aan. Uit respect. Heeft dat iets te maken met vrouwenonderdrukking? Ik maak me dan nog meer zorg om de misdienaartjes en acolythen in die kerk.
Door al dat geneuzel over hoofddoekjes komen er weer oude beelden bij mij boven. Of meer nog geuren. Een kerk die rook naar kaarsen en wierook en mijn moeder die zo heerlijk rook naar Boldoot. Op zondag voor we naar de mis van half tien gingen sprenkelde zij ook altijd wat van die eau de cologne op mijn verse zakdoek. Als ik daar dan direct aan rook sprongen de tranen in mijn jongensogen, zo fel was die geur dan. Als ik nu daaraan terugdenk komen er tranen in mijn oudemannenogen. Ik vraag me af of de koningin net zo lekker ruikt als mijn moeder deed. Goed onderwerp voor Kamervragen.