Honeymoon revisited

En toen waren we op de dag af achttien jaar getrouwd. Gade voegt daar steeds aan toe dat we  al wel meer dan 30 jaar ‘bij elkaar’ zijn. Dat dat duidelijk is. Halen we die 28e januari 2002 nog eens terug in de herinnering. Niet lang daarvoor hadden wij een groot feest gegeven omdat we 12½ jaar bij elkaar waren. Er waren wat mensen die verwacht hadden dat wij tijdens dat feest bekend zouden maken dat we in alle stilte getrouwd waren. Maar zelfs zonder die bekendmaking was het een mooi groot feest met familie en vrienden, een theatrale verbeelding van onze relatie door theatergroep ‘Ad Hoc’ en een smakelijk buffet. Trouwen deden we een paar jaar later. Geen grote bruiloft, geen burgemeester of wethouder die ons huwelijk voltrok, gewoon een college ambtenaar van de burgerlijke stand, een bijbaantje dat ik jaren zelf heb uitgeoefend. Maar wel een feestelijke lunch in een gerenommeerd restaurant met onze getuigen en  mijn kinderen en hun moeder en de moeder van de bruid. De kinderen zongen een liedje met al tekst: “We zijn zo gelukkig, we zijn zo tevree, we hadden een mammie en nu zijn er twee”.Na die lunch vertrokken Gade en ik voor onze ‘huwelijksreis’ naar Amsterdam, waar Gade toen werkte. Op de hotelkamer stonden twee flessen champagne te wachten en nog steeds weten we niet zeker wie die er had laten neerzetten. De volgende dag lieten we ons feliciteren op het bureau van Gade en vertrok ik weer naar Nijmegen en ging Gade aan het werk. Belangrijke afspraken waar zij bij moest zijn.
Achttien jaar later constateert Gade dat het qua weer net zo’n onstuimige dag was als destijds. En weer gaan we op reis en vieren onze turkooise bruiloft met een dubbel museum bezoek. Op de dag zelf Voorlinden in Wassenaar en na een etentje en overnachting in Auberge De Kieviet vandaag naar ‘Beelden aan Zee’.
Op Facebook tellen we de felicitaties.