Hokjes

Het is een wat vreemde tijd voor een theaterpremière. Donderdagmiddag, half vier. De plaats lag ook niet helemaal voor de hand en zo kringelen Gade en ik op die druilerige middag door een stukje nieuw Nijmegen op weg naar ‘De Klif’, een groot gebouw met tal van voorzieningen zoals een bibliotheek, een basisschool en zo waar ook een theaterzaal. In die zaal zal voor het eerst door ‘Theater aan Z’ het stuk ‘ID’ worden opgevoerd met als ondertitel  ‘over de vrijheid jezelf te durven zijn’. Deze kleine theatergroep met groot bereik heeft mij al vaker verrast met zijn kraakheldere aanpak van zaken op het gebied van gender, homoseksualiteit en aanverwante zaken. Onderwerpen die zij met een theatrale aanpak bespreekbaar maken voor en bij jonge mensen.
Ik ga u hier niet de hele voorstelling vertellen. Maar in wervelende beelden  zie ik vier jonge mensen op zoek naar de grenzen  van wie en wat ze zijn. Jongen, meisje, voldoen ze aan de stereotypen die wij daarvan hebben en als zij dat niet doen hoe kijkt de buitenwereld dan tegen hen aan. Zijn we niet allemaal een beetje een jongens-meisje of meisjes-jongen? Hoe zeer verstoppen we de ons onbekende of misschien wel onwelgevallige kant en voldoen we  nolens volens aan het beeld dat we willen dat de buitenwacht van ons heeft?
De theatermakers Jolanda de Groot en Marian van Hoof stellen samen met de spelers die vragen weer haarscherp. Zo scherp zelfs dat die vragen voor mij, terwijl ik qua leeftijd toch al lang niet meer tot de doelgroep behoor, weer actueel worden. Natuurlijk ben ik als jongetje geboren. In mijn geboorte-advertentie staat duidelijk dat mijn boers en zussen blij zijn met de geboorte van hun broertje en een broertje is een jongetje. Maar ik was een jongetje dat niet kon voetballen, lang niet zo stoer was als zijn vriendje. Ik was een jongetje dat liever las en verhaaltjes schreef en fantaseerde dat zijn bed een ruimtecapsule was. Of is dat laatste nou juist weer wel heel jongensachtig? Ach, na zeventig jaar pas ik prima in het hokje waarop ‘jongen’ staat. Zonder hoofdletter.