Hofbal

Op een plank in de kast waar nauwelijks meer gedragen kleding hangt, ligt een grote carnavalssteek. Veel gouddraad en fluweel. Ik kreeg die steek plus een orde toen ik in 2006 of daaromtrent werd opgenomen in de riddderloge van de Nijmeegsche Hofraad. Op de website van dit carnavalsbal staat dat de ridder iemand is met een staat van dienst binnen Nijmegen, het hofbal en/of Knotsenburg. Knotsenburg is voor wie dat mogelijk niet weet de carnavaleske naam voor de stad en het Hofbal is het jaarlijkse openingsfeestje van het carnavalsweeknd. De steek en de onderscheiding liggen naast een schoenendoos vol carnavalsonderscheidingen nu al jarenlang te verstoffen. Carnaval laat mij al een paar jaar ongemoeid. Dat was ooit anders. Niet dat ik z’n uitgesproken vierder van dat feest was. In mijn jonge jaren mocht ik graag eens  een hosje maken. En later draafde ik naast de burgemeester op bij tal van carnavalsbijeenkomsten sprak op boerenbruiloften en was van gemeentewege ceremoniemeester bij de overhandiging van de stadssleutel aan prins carnaval, prinsentreffen en meer van die aan de komende drie, vier dagen verbonden rituelen die al jarenlang bestonden of opnieuw werden uitgevonden. En zo wekte ik de indruk dat ik een fanatiek carnavalsvierder was.
Eenmaal ridder van de Hofraad kreeg ik jaarlijks , vaak op het laatste moment, een uitnodiging om aanwezig te zijn bij het Hofbal. Dat was dan een van de weinige keren dat de smoking uit de zelfde kast werd gehaald als waar de steek ook lag te wachten op de tijden die nooit meer terug zouden komen. Na verloop van jaren bleven de uitnodigingen voor het Hofbal uit. De ridderloge lijkt vooral nog alleen maar op de website van het Hofbal te bestaan en het Hofbal is een ondernemersfeestje waar je alleen maar door de aanschaf van een sponsorpakket mee mag vieren.
Vanavond is er weer een Hofbal. Ik zal er niet bij zijn.