Herhaling

Vanochtend heb ik mijn sikje weer een beetje bijgeknipt. Dat is ook een uitstekende aanleiding mijn sikje als onderwerp te gebruiken voor mijn zkv’tje van vandaag. Het lijkt me aardig iets te gaan schrijven over hoe ik tot een baardje kwam, nu bijna vijftig jaar geleden, over de verschillende vormen die in de loop der jaren mijn baardje heeft gehad en hoe mijn kinderen, peuters nog, reageerden op het moment dat ik van plan was mijn sik af te scheren. Ik mocht dat niet doen, want dan was ik hun papa niet meer. Hun papa hoorde een baard te hebben, hoe pluizig ook. Al overwegend leek het mij ook leuk om wat te schrijven over de reusachtige Bijbelse Samson, die met de groei van zijn haren zijn kracht terug kreeg en dat bij mij het bijgeloof heeft postgevat dat het hebben van een sikje nauw verbonden is met mijn aards bestaan. Ik kan het idee niet van mij afzetten dat het afscheren van mijn sik mijn levensverwachting wel eens danig zou kunnen temperen. Al die gedachten schieten door mij heen vlak voordat ik aan het werkelijke schrijven begin, als ik de opbouw van dit stukje bedenk en ook weet dat het er anders zal komen uit te zien dan dat ik op dat moment bedenk. Op dat finale ogenblik komt het stukje van vandaag dat ik van plan ben te gaan schrijven mij ook wel erg bekend voor. Ik raadpleeg de zoekmachine in het archief van mijn stukjes. Als zoekwoord tik ik ‘samson’. Als ik al eerder over mijn sik schreef moet dat woord er vast in staan. Ik krijg vier stukjes te zien. Twee gaan er over de PVDA-coryfee Samsom, wiens naam ik fout heb geschreven en de twee andere gaan over mijn baardje en memoreer daarin het verhaal van de Bijbelse krachtmens. Op 20 augustus 2011 schreef ik al het stukje dat ik vandaag van plan was te schrijven en later nog eens in woorden van gelijke trekking maar in andere context op 23 maart 2012. Er wordt wel eens gesteld dat eigenlijk alles al een keer geschreven is. En wat blijkt, zelfs door mij zelf. Met mijn geheugen is nog weinig mis.