Herfst

Op 22 september stond het op mijn dagkalender: 16.49 uur begin van de herfst. Even leek de zomer nog een beetje stand te houden, maar nu is de capitulatie compleet. Buiten grauwt het en het drenst een beetje, van tijd tot tijd giet het zelfs. Voor het eerst dit jaar heb ik de thermostaat iets hoger gezet. 18,5 graden. Een paar dagen geleden heeft Gade de kledingkasten omgepakt. Het zomergoed is naar boven gegaan, het wintergoed heeft de lege plek ingenomen. Ik heb vandaag  een donkerrode trui uit de wintervoorraad aangetrokken. Kleurt wonderwel bij het grijze weer buiten.
We merken ook dat het herfst is aan de kat. Thomas is met geen stok meer naar buiten te bewegen en mocht hij er tot zijn eigen verrassing toch even uitlopen dan weet hij niet hoe hij snel genoeg rechtsomkeert moet maken. Het is niet meer mogelijk om aan de hand van Leopold Nolens de tuin in te gaan en ons te verzwijgen in de kat, in het gras, in het kind. De kat zit binnen.
Het zomerdekbed is nu ook vervangen door een iets dikker exemplaar en op de slaapkamer staat het raam nog maar open op het kleinste kiertje. De ventilator, die daar op de zomerse nachten wat verkoeling bracht, is opgeborgen en gisteravond laat heb ik mij voor het eerst afgevraagd of ik niet wat nachtkleding aan zou schieten. Ook dat is een teken dat het herfst is. Normaal, als het lekker warm is en lente en zomer hun best doen, slaap ik bij voorkeur in de kleren van de keizer, maar nu vind ik het langzamerhand wel weer tijd worden voor een lang t-shirt.
Versta mij niet verkeerd. Ik heb niet echt een hekel aan de herfst. Ik kijk geboeid naar het zwiepen van de hoge spar in de achtertuin van de buren in een herfststorm, hoor hoe het water uit een overlopende regenton op het dakterras klettert. Zo dadelijk bel ik de schoorsteenveger voor een afspraak, zodat zo straks de houtkachel weer veilig kan branden en ik daarbij het boek dat al zo lang op lezen wacht zal openslaan. Ook dat is herfst en straks winter.