Hemel

“Toen ik de Pont de Normandie opreed, hoopte ik even dat we door zouden  schieten naar de hemel. Zo hoog lijkt deze brug die de monding van de Seine overspant, te reiken. Niet dat ik echt overtuigd ben van het bestaan van een hemel, maar als die toch zou bestaan, dan zou de toegangsweg best eens kunnen liggen bij de oprit van deze brug.” Zo begon ik vrijdagavond op mijn hotelkamer in Honfleur mijn blog. En verder schreef ik toen over het gevoel dat mij op het hoogste punt van die brug overviel. Tranen in mijn ogen om twee redenen. Dat vreemde hemelse gevoel, maar ook die andere emotie. Ik had gedacht hier nooit meer terug te komen. Dat Bretagne een te verre bestemming voor mij was geworden. En ik was  er weer. Ik reed, of liever gezegd Gade, want zij zat achter het stuur, Normandië en Bretagne weer binnen. Ik schreef over dat bijzondere gevoel op Gades i-pad op die Honfleurse hotelkamer nog heel wat mooie woorden. Het was de eerste keer dat ik op Gades i-pad werkte, maar ik had de machine nog nauwelijks in de vingers. Of eigenlijk helemaal niet. Ik drukte op een knopje, denk ik en floep daar verdween mij zo mooie poëtische tekst over ver weg en dichtbij, over einde en toch weer niet en dat soort gedachten. De tekst was verdwenen en zweeft nu ergens tussen hemel en aarde, wie weet misschien wel in de buurt van de Pont de Normandie. Dapper begon ik weer opnieuw aan de tekst, maar weer deed ik iets verkeerd en weg was mijn tekst, het blad leeg. Ik zette het vermaledijde apparaat uit. Dan maar geen blog vanuit Honfleur. We gingen oesters eten.
Zaterdagmiddag kwamen we bij ons huisje voor drie weken aan. Een juweeltje bijna op een echt landgoed. Hier wordt het goed toeven. En wat blijkt, in weerwil van eerdere berichten blijkt het huisje is inmiddels uitgerust met Internet. Emails verzenden via mijn telefoon lukt niet, maar dat zal wel aan mijn eigen onbeholpenheid liggen of moet ik nog iets instellen. Voor de rest heeft de moderne wereld hier ook onverbiddelijk toegeslagen. En toen ik mijn eigen vertrouwde laptop aanzette en ik mijn blogprogramma startte, bleek een deel van de verloren gegane tekst toch weer op aarde geland te zijn. Ik maakte ze in cursief tot het begin van dit blog. Toch nog een beetje Honfleur.Maar de rest wordt 100% Bretagne.