Nijmegen heeft een heus Huis van de Geschiedenis. Mag je ook wel verwachten in de stad die zich profileert als de oudste van het land. Ik loop er na mijn gebruikelijke zaterdagse ochtendkoffiekring even binnen. De titel van de tentoonstelling is “Helden op Sokkels”. Een held is iemand die uitblinkt door moed leert de tentoonstelling mij. En die ontleent die wetenschap weer aan de Dikke van Dale. Ik maak kennis met een hele serie personen die iets van doen hebben met Nijmegen. Het loopt van Claudius Civilis, die waarschijnlijk nooit van Nijmegen gehoord heeft, via Karel de Grote, Petrus Canisius, Stijntje Buijs, het Driemanschap, Joris Ivens, Ien Dales tot Frank Boeijen. En nog tientallen namen daartussen. De tentoonstelling geeft toe dat niet iedere held uitblinkt door moed, maar toch wel degelijk van belang is voor Nijmegen. De stad kan in ieder geval trots zijn op burgers die op de een of andere manier uitblonken. Natuurlijk hoort daar ook de “Grootste Nijmegenaar” de Zalige Titus Brandsma bij en past zelfs Gerard Noodt in dat rijtje. Maar vreemd blijft het dat een van de meest populaire helden iemand is die nooit heeft bestaan. De bezoekers kunnen via plakkertjes bij de diverse helden aangeven hoe aardig zij die vinden. En de meeste groene plakkertjes staan bij Marieken van Nieumeghen. Dat is toch mooi. De verbeelding aan de macht.
De tentoonstelling geeft ook aan dat heldendom in de loop der eeuwen verschuift. Niet alleen moed telt, maar het uitblinken in iets telt. Van held tot idool. Daarom mag Frank Boeijen ook in de expositie.
Ik heb geen plakkertjes geplakt. Zag ze pas bij het weggaan liggen . Bij wie ik een plakkertje geplakt zou hebben? Misschien wel bij Joris Ivens. Verguisd en toen het tij keerde weer liefdevol omarmd en op zijn kunstzinnige merites beoordeeld. Zo wankel is de heldenstatus. En mijn eigen held, meer een idool, heeft niets met Nijmegen en is ook in meer dan een opzicht een anti-held. Oscar Wilde (Dublin 1854-Parijs 1900). Als hij ooit in Nijmegen geweest zou zijn en nu op de tentoonstelling had gehangen, had ik geen plakkertjes genoeg gehad.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links