Hekwerk

De schilders hebben het huis verlaten. Vanochtend werd de rolsteiger weer ingeladen, de naamplaatjes opgeschroefd en handen geschud. Tien dagen stond het leven in het teken van het wassen, schuren, gronden en aflakken van het houtwerk. Voor en achter, onder en boven. Het huis glimt me weer tegemoet. Glanslak.
Voorbij zijn de koffiekwartiertjes ’s ochtends en ’s middags. Het leven ontrolt zich nu weer in mijn eigen tempo. Niet dat van de schilders.
De schilders, die van vele markten thuis zijn, hebben ook het gammele hek rond mijn dakterras gesloopt. Dat stond al een tijd wiebelend vast. Ik had visioenen van een struikelpartij, tegen het wankele hek, dat mijn tuimeling niet kon tegenhouden. In het volgende visioen zag ik mij twee verdiepingen lager in de  vijver liggen en voelde ik hoe ik met gebroken ledematen langzaam verdronk. De padden in de vijver keken elkaar verbaasd aan en kwaakten elkaar toe dat ze nog nooit zo’n groot exemplaar hadden gezien. Er was geen volgend visioen, ik had mijn ogen voorgoed gesloten. Omgekomen in mijn eigen vijver.
Om nu te voorkomen dat deze visioenen ooit rauwe werkelijkheid zouden worden, hebben de schilders het oude hek gesloopt. Wat overbleef was een hoopje armzalige roest. Er is een nieuw hekwerk besteld. Op de offerte vermeld als “hekwerk balkon uit gegalvaniseerde koker 40x40x2 en T profiel st”. Dat is de professionele vertaling van mijn opdracht ‘net zo’n hek als bij de buren’. Ik krijg bericht dat het materiaal besteld is, het hek gegalvaniseerd wordt en er binnenkort contact met mij wordt opgenomen voor de plaatsing. Tot die tijd moet ik het doen met een dakterras zonder omheining.
Ik waag me even op het niet omheinde terras. Ik heb niet zo veel last van hoogtevrees, maar zo zonder hek, hoe krakkemikkig ook, waag ik mij niet aan de rand. Het dakterras komt mij over als een grote gapende ruimte die mij lijkt te verlokken te dicht bij de rand te komen. Twee volgende stappen resten mij van de onbeschermde randen en een vrije val van een meter of acht. Een droombeeld bijna. Kon ik vliegen, ik nam die twee stappen. Nu blijf ik dralen  midden op het terras. En ga weer naar binnen. Wacht op het hekwerk en een veilig terras.