Hij heeft de douche aangezet en wacht nu tot die warm genoeg is. Het water loopt pruttelend door het afvoerputje alsof het protesteert dat het nutteloos in het riool verdwijnt. Hij voelt met zijn hand of de temperatuur voldoende is. Hij stapt onder de klaterende waterstralen en koestert zich in de warmte. Hij staat heel stil en voelt hoe het water over zijn hoofd naar beneden stroomt. Hij gebruikt geen zeep, het warme water is hem genoeg. Hij vouwt zijn handen voor zijn buik en dan is er opeens dat gevoel dat hij aan het vergipsen gaat. Hij weet dat het woord niet bestaat, maar hij weet dat hij dat aan het doen is. Hij wordt langzaam een gipsen beeld, zoals een heiligenbeeld dat tegen een pilaar in een ouderwetse kerk staat aangeplakt. En terwijl hij daar zo heel stil onder de warme douchestralen heilig staat te zijn, vraagt hij zich af welk attribuut hij bij zich zou dragen als hij echt een beeld in de kerk zou zijn geworden. Want een beetje heiige heeft iets bij zich, een ding, een dier. Een bijenkorf zoals de H. Ambrosius? Nee, hij heeft niks met bijen, noch met honing. Te zoet. Dan misschien met een varken aan zijn voet, zoals de H. Antonius. Symbool van niet altijd weerstane aardse verleidingen.Zou hem wel passen. Er zijn nog al wat heiligen die door onthoofding de marteldood zijn gestorven en worden afgebeeld met hun hoofd in hun handen. Trekt hem niet zo. Twee kaarsen rond zijn keel, als de H. Blasius? Maar wie weet nu nog wat dat inhoudt? Er zijn nog al wat dieren die gekoppeld zijn aan heiligen. De leeuw aan Marcus, de arend aan Johannes, de os aan Lucas. Mattheus is de enige evangelist die het zonder dier moet doen, maar een engel is een goede vervanger. Lijkt hem ook wel wat, voor de eeuwigheid een engel naast je, desnoods in gips.
Nee, als hij mocht kiezen zou hij willen worden afgebeeld met een open boek in zijn hand en een stapel nog ongelezen boeken naast hem op de grond en uiteraard een stralenkrans om zijn hoofd. Patroonheilige van de lezers, dat lijkt hem wel wat.
Hij draait de douche dicht en droogt zich af.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Mooi Jan!
Hier een tekst uit mijn programma ‘Rituelen’. Sluit er mooi bij aan.
ome Bertus tekst: Henk Smaling
mijn ome Bertus uit de Peel
heeft achtentachtig jaar geleefd
zonder pillen vol chemie
zonder heren medici
hij hoefde nooit naar het ziekenhuis
hij had zijn specialisten thuis
deden zijn oren vreselijk zeer
knielde hij bij Quirinus neer
en was zijn keel dik, rood en warm
nam hij sint Blasius in de arm
in doodsangst koos hij Barbara
bij kiespijn Appolonia
verzachte deze niet de pijn
spoelde hij flink met brandewijn
barstte zijn kop haast uit elkaar
dan stond sint Oelbert voor hem klaar
zaten zijn ogen pijnlijk dicht
dan schonk sint Lucia weer licht
sint Anna vroeg hij vaak devoot:
‘ontsluit opnieuw ’s vrouws moederschoot’
kwam dan niet snel de ommekeer
probeerde hij het zelf maar weer
des kinders kinkhoest in de nacht
werd door sint Bavo vaak verzacht
de helse pijnen van de jicht
heeft sint Bernardus vaak verlicht
zijn laatste uur trokken in rij
de Heiligen aan hem voorbij
‘heren u wil ik niet helaas
geef mij meteen de grote baas…
lieve heer kom mien moar hoalen
ut wurdt te kou hier in de Peel
dicht bij ouw kan ik me wermen
en mien liefste wer umermen’
Wat dacht je gewoon van een Harrie op je schouder?