We dachten gisteren even een nieuwe kat te halen. Dus op naar het dierenasiel waar we meer dan twintig jaar geleden Thomas Oscar Maria vandaan haalden in de verwachting een gezellige schootkat in huis te halen. Gezellig was hij, maar van schoten moest hij niks hebben. In al die twintig jaar heeft hij één keer vlak voor zijn dood een avond bij Gade op schoot gezeten. Thomas was altijd wel graag in je buurt, maar op schoot vond hij een voor hem te grote intimiteit. Maar nu dus op naar het asiel. Het was even zoeken, maar gevonden. Heel veel poezen, maar geen jong katje naar onze zin. “Het is ook niet echt kittentijd”, verzekerde ons de asielhoudster. Zij wees ons wel op een poezengastgezin een paar dorpen verderop. En zo reden wij in een vol met herfstkleuren begenadigd landschap door het Land van Maas & Waal. De gastkattenmevrouw ontving ons vriendelijk, haast nog vriendelijker dan de tegen ons opspringende honden en ja, ze had wat weggeefkatjes in voorraad. De ene kat vertrouwde ze niet, die leek niet helemaal in orde. At wel, maar kwam toch niets aan. Die raadde ze ons niet aan, een tweede katje was te klein voor zijn leeftijd, maar wel heel speels, bleef over een klein zwart poesje, eigenlijk nog te jong om al helemaal zelfstandig te leven en moest zijn entingen nog hebben. Alle drie de poesjes werden door haar uitvoerig beschreven en van commentaar voorzien. Dit alles gelardeerd met haar eigen levensverhaal. Haar hele huis was ingericht op dierenopvang, want naast deze katten had ze ook nog vier eigen katten en een aanloop-egel die ze en passant ook verzorgde.
Wij gingen voor het kleine zwarte katje. Onderweg hadden we het al gehad over namen voor de nieuwe huisgenoot. Dat zou Oscar of Harry worden. Het was voor ons duidelijk dat de kleine zwarte kat een echte Harry was. Maar Harry is een poesje, een meisje. Over veertien dagen zal ze bij ons komen wonen. Harry, waarvan Gade en ik weten dat Harry wel degelijke een jongetje is. In een verkeerd lichaam geboren, maar bij ons mag hij zijn wie ze is of mag ze zijn wie hij is.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Ik ken een soort gelijk geval: daar werd de naam “Harry” tot “Henriëtte”gemaakt”….!