Harrie bericht-2

Zo heel af en toe vraagt mijn baas om zijn blog te vullen. Nou ben ik zelf niet zo’n schrijver, dus ik ben allang blij dat een dergelijk verzoek mij maar zelden bereikt. Ik moet er niet aan denken elke dag een paar honderd woorden neer te pennen die ook nog eens nergens over gaan. Nee, er zit niets van een schrijver, laat staan een dichter in mij. Qua uiterlijk zou dat natuurlijk wel kunnen, ik ben immers in diep zwart gehuld, een kleur die de meeste dichters niet misstaat. Ik ben meer een dromer, een denker. Niets mooier dan urenlang stil liggen, bij voorkeur in een mild zonnetje op de bank in de achtertuin. Veel mensen hoor ik  dan zeggen dat ik slaap, mooi niet. Ik denk en droom en weet hoe de wereld er uit hoort te zien. Maar er is bijna niemand  die ook maar met mij, Harrie, meedenkt en meedroomt. Mijn baas vindt af en toe dat hij mij begrijpt, maar zijn denken is van een trieste oppervlakkigheid die mij als kat hooguit licht laat glimlachen, maar mij nooit verbaast of ontroert. Zijn diepzinnigheid is flinterdun. Ach, hij is ook maar een mens.
Maar de afgelopen dagen ben ik nauwelijks aan denken of dromen toegekomen. Het hele huis stond op zijn kop en als ik ergens niet op gesteld ben dan is het onrust en te veel vreemde mensen in mijn huis. De baas en het vrouwtje hadden besloten een aantal ramen van mijn huis te vervangen. Alsof dat hun blik zou verhelderen! Maar alleen een nieuw raam verdiept je blik niet. Had toch op mij gelet, dan hadden ze geweten dat beschouwing naar binnen is gericht, niet naar buiten, zelfs niet door 3-dubbel glas.
Het huis, mijn huis, beleefde een invasie. Twee mannen van het type wat hun ogen zien kunnen zij met hun handen maken namen bezit van mijn huis. En brachten een bak met herrie mee, dat wil je niet weten. En herrie en Harrie verdragen elkaar maar slecht. Er werd gesloopt, gehamerd en gezaagd, snerpende cirkelzagen door kliefden mijn denken. Gelukkig kon ik mij terugtrekken achter de bank in de werkkamer van baas, daar komt geen mens. Maar afzien was het wel. Ik heb begrepen dat de mannen morgen nog terugkomen voor de afwerking, voor mij vind ik het nu al mooi zat.