Hangjongere

Al weer een tijdje geleden is ons straatje op de schop gegaan. Fors op de schop.  De aanwonenden konden daarbij ook van zich laten horen. Daarom zijn er in ons straatje niet alleen parkeerplaatsen, maar staan er ook twee bankjes. Een zithoek voor de bewoners. Zo dachten we. Er waren visioenen van zoele zomeravonden met koele glazen wijn en keuvelende buren. Een pastorale midden in de stad. Toegegeven, het ziet er vriendelijk uit. Geeft het idee dat ons woonerf toch niet iets meer is dan een parkeerplaats en van tijd tot tijd zie ik buurvrouwen als het weer er naar is een kopje koffie drinken op de bankjes. Precies zoals het bedoeld is. Er zijn door de buurt wat plantenbakken  bijgezet en het lijkt zo waar op het idee dat we ooit hadden.
Maar de aantrekkelijkheid werd niet alleen door de bewoners onderschreven. De bankjes trokken een heel andere doelgroep aan en werden ontdekt door een wisselende groep hangjongeren, niet eens uit de buurt. Dat weet ik, omdat een van mijn buren hen ooit aansprak en op haar vraag of zie hier in de buurt woonden een onverschillig: “Neeuh” te horen kreeg.
Op de verjaardag van een van de buren is het probleem gisteren uit en te na besproken.  Op zich hebben hangjongeren net zo veel recht op het plekje als wij, aanwonenden. Ja, we zijn een tolerant straatje. Totdat er van overlast sprake is. Voor sommige aanwonenden is die fase bereikt. Maar wat doe je er tegen? Hen aanspreken op hun gedrag? Er zijn buren die dat doen, of zelfs nog een stapje verder gaan en tussen hen in gaan zitten. Ze blijken dan vrij snel te vertrekken. Ik ben daar niet zo van. Voor je het weet ligt er misschien wel een kei door je kamerraam. Ik ben wat dat betreft een doemdenker en bovendien een watje. Ooit begon ik mijn arbeidzaam leven als tienerwerker in het jeugd-, buurt- en clubhuiswerk. De meest verzwegen periode uit mijn leven. Ik heb toen mijn portie hangjongeren wel gehad. Nu zijn we meer dan 40 jaar verder en de hangjongere bestaat nog steeds. Zal ook nooit verdwijnen, maar hopelijk wel verhuizen.