Halfstok

De vlag had eigenlijk wel een wasbeurtje kunnen gebruiken. Het vlaggenprotocol schrijft voor dat een vlag schoon en heel moet zijn. Heel is ie nog, maar niet helemaal schoon meer. Het vlaggenprotocol schrijft ook voor dat een vlag die halfstok gaat eerst vol gehesen wordt en dan zakt naar halfstok. Dat kan bij onze vlaggenstok allemaal niet. De vlag zit boven aan met een lusje aan een haakje en onderaan zit een koord. Gade en ik hebben besloten gehoor te geven aan de oproep om vandaag halfstok te vlaggen. Met vereende krachten hebben de vlag halfstok gekregen. Halverwege een haakje in de stok getimmerd en de vlag zo goed en kwaad als het ging strak langs de stok gehangen. De vrolijke oranje knop lijkt vandaag te detoneren.
In de straat wordt niet druk gevlagd. Een buurvrouw een paar huizen verderop en wij. Twee vlaggen in een klein straatje.
Waarom Gade en ik meevlaggen? We hebben het er gisteren over gehad. Het lijkt vreemd maar in de loop der dagen lijkt de ramp mij meer te raken. Of het langzaam in mij vreet. De zinloosheid van het gebeuren. Natuurlijk zijn we allemaal op weg naar het einde, maar het blijft wreed als dat einde een paar afslagen eerder lijkt te liggen. De mensen in het vliegtuig hadden stuk voor stuk bijna allemaal een eigen reden voor hun reis. En dan, -zo maar, hoe dan, waarom?- blijken ze van het ene op het andere verschrikkelijk moment een gezamenlijke bestemming te hebben.
En nu, brallen de media honderdvoud uit, moeten we elkaar vasthouden. Pastoors praten hun kerk vol. Maar degene die we zouden willen vasthouden zijn er niet meer. Ik ken niemand van de slachtoffers persoonlijk en toch is het of ik ze mis.
Ik heb mijn Russische vriendin nog niet gesproken. Weet niet of ik haar kant van het verhaal al kan horen.
Een andere Russische kennis schreef op haar Facebook: “. Pray for Peace. Pray for innocent people.”
In de zomerwind wappert een vlag. Halfstok.