Groepje

Heel lang geleden leerde ik bij de lessen sociologie het verschil tussen een groep en een verzameling. Als ik mij goed herinner was een groep een stel individuen met een gemeenschappelijk doel. Was dat doel er niet of nauwelijks dan sprak je van een verzameling. Zo leerde onze docent ons dat en soms blijft die onnutte kennis je een leven lang bij. En als ik het mij niet goed herinner dan nog heeft die herinnering de plaats ingenomen van wat mij werkelijk werd bijgebracht.
Gistermiddag nam ik afscheid van mij fitnessgroepje. Een paar jaar ging ik trouw elke dinsdagmiddag naar een instelling waar gefitnest kon worden. De instelling was nauw verbonden met het aanpalende ziekenhuis. Vanuit een revalidatieprogramma was ik bij dat groepje terecht gekomen. Een al eeuwenoud groepje. Ze bestonden al sinds de vorige eeuw, maar ik kon mij er met gemak bij aansluiten. En ook toen ik het groepje tijdelijk moest verlaten omdat ik weer opnieuw moest leren mijn spieren te gebruiken, bleef het contact met het groepje gehandhaafd.  Ik oefende op dezelfde tijd als waarop het groepje in de naastgelegen zaal bijeenkwam. Een paar manden geleden werd ik weer volwaardig lid van het groepje.
Was het wel een groepje? Was er wel sprake van een gemeenschappelijk doel of was er slechts sprake van een verzameling mensen die op dezelfde tijd individueel met ongeveer het zelfde bezig was? Ieder met zijn eigen privé doelstelling. Van een gezamenlijk doel was eigenlijk geen sprake. Het was meer een verzameling dan een groepje. Toch had ik het altijd over mijn fitnessgroepje en niet over mijn fitnessverzameling.
Gistermiddag is het groepje definitief uit elkaar gevallen. Het fitnessinstituut hield op te bestaan. Een deel van het groepje gaat op eigen houtje individueel verder bij een ander instituut, een lid houdt er helemaal mee op. Mag ook wel als je al ver in de 80 bent. Sommigen gaan op ander wijze sporten. We vierden het afscheid van elkaar met een afspraak in een pannenkoekenrestaurant. Nooit leek het groepje hechter dan bij dit etentje. Waarbij we ook wisten dat we elkaar waarschijnlijk alleen maar bij toeval weer eens zullen zien. Nog waarschijnlijker is nooit meer zullen zien. Het groepje werd daarmee nog minder dan een verzameling. We werden weer individuen.
Ik ga voortaan in mijn eentje naar de fitness en heb daar aan mijzelf genoeg.