Dit is de achtste keer dat ik rond deze tijd van het jaar iets over de griepprik schrijf. Ik behoor al jaren tot meerdere doelgroepen waarvoor het aangeraden wordt die prik te halen. Het schrijven daarover begin november mag je dan ook gerust een traditie noemen waar ik ook dit jaar niet van wens af te wijken. Tot vorig jaar haalde ik die prik altijd bij mijn huisarts in de Nijmeegse wijk Hatert, een wijk waar ik al sinds 1993 niet meer woon. Maar ik bleef huisartsenpraktijk daar om stikt persoonlijke redenen trouw. Redenen die niet meer geldig waren toen daar grote personele wisselingen plaats vonden en de voor mij nieuwe arts mij vriendelijk verzocht een huisarts te zoeken die dichter bij mij in de buurt woonde. Efficiency en bereikbaarheid waren zijn argumenten. Binnen de kortste keren kon ik mij aansluiten bij de praktijk waar Gade al vele jaren goede ervaringen mee had. Vandaag heb ik nu daar voor het eerst mijn griepprik gehaald plus nog een voor een enge ziekte die mij als 70+’er zou kunnen treffen en waarvan ik de naam al weer vergeten ben. Ik vaar blind op wat de medische stand mij voorschrijft. Zij hebben er immers voor doorgeleerd, ik niet.
Een prik is een prik, maar toch zijn er verschillen tussen de prik in Nijmegen-Oost en die in Hatert, die plezierige volkswijk, waar ik met zeer veel genoegen bijna 20 jaar heb gewoond. Als het grieppriktijd was kreeg ik per post een kaartje van mijn huisarts met het verzoek mij op zekere dag tussen zo laat en zo laat te melden. En als je dan op die middag naar de praktijk kwam stond daar een lange rij. Rijen die we nu in de coronatijd gewend zijn buiten bij de bakker en andere middenstander aan te treffen waar maar een beperkt aantal klanten tegelijk in de winkel aanwezig mag zijn. En dat met behoud van de voorgeschreven afstand. Maar die rij bij de dokter stond dicht op elkaar, gezellig keuvelend, ons kent ons.
De griepprik 2020 kreeg ik op afspraak. Precies op strikte tijd 13.40 uur. Niks geen rij, maar wel een mondkapje.
De verschillen tussen de ene en andere prik zijn een studie waard. Er zijn mensen op vreemdere onderzoeken gepromoveerd.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links