Gokje

Ik ben gelukkig in de liefde. Er zijn mensen die dan ook zeker weten dat als je dat bent, geluk in het spel wel kunt vergeten. En toch neem ik elke maand weer dat gokje. Ik koop elke maand vijf 1/5e staatsloten. De verkoopster vraagt mij altijd welke eindcijfers ik wil, maar dat laat ik altijd door haar bepalen. Mocht ik geen prijs hebben dan heb ik toch het gevoel dat niet aan mij ligt, maar de schuld is van de lotenverkoopster. Meestal heb ik ook wel prijs, zeg maar prijsje. Vaak maar 1 euro, ooit zelfs een keer 20 €, maar per saldo zou ik het meest verdienen door geen loten te kopen. Per saldo schiet ik er altijd een paar euro bij in. Dat is de prijs die ik betaal voor de lichte sensatie die mij doorgloeit als ik de trekkingsuitslag raadpleeg. Wie weet? Deze keer misschien? Nee, toch weer niet. Na zoveel jaren mee spelen heb geleerd met deze kleine teleurstelling om te gaan en blijf ik de hoop koesteren dat je weet maar ooit niet…
Ik heb zojuist toch ook nog maar een half oudejaarslot gekocht. Een half, een heel vond ik een te grote gok. Ik werd daartoe aangemoedigd door het feit dat het Decemberkraslot mij een tientje heeft laten winnen. Na 31 vakjes, elke decemberdag 1, te hebben open gekrast bleken er vijf sneeuwpopplaatjes bijzitten, goed voor € 10, toch altijd nog een rendement dat er zijn mag.
Het halve oudejaarslot heeft als nummer EY40529. In de loop van de avond wordt bekend of daar een prijs op is gevallen en dat ik als een man in bonus het nieuwe jaar in zal gaan. . Hoe zal dat jaar gaan verlopen? Misschien is dat wel het grootste gokje. Wordt het een lot uit de loterij of wordt het een 2020.2.0, een dikke vette niet. De uitslag wordt over 365 dagen bekend gemaakt. Waarschijnlijk zal ik het van geluk in de liefde moeten hebben. Altijd prijs!