Een paar dagen geleden scheef ik nog dat deze 103de Vierdaagse zo goed als ongezien aan mij voorbij zou laten trekken. Ik was niet van plan mij aan de rand van het parcours te begeven en daar een schier onafzienbare stoet te zien passeren. Ik vond dat ik mijn leven genoeg Vierdaagse had gezien.
Vandaag kwamen de lopers Nijmegen binnen via een straat die zo goed als om de hoek lag. En op die hoek woont de dochter van vrienden van ons, die vanuit het raam van haar appartement een riant zicht heeft op de binnentrekkende wandelaars. Qua geluidsniveau leek het overigens of de hele wandelprocessie als een onafzienbare rij rupsen door mijn achtertuin trok. Alles wat langs de route maar aan versterker aanwezig was stond op 10 en bepaalde zo het wandelritme. Niet meer dat van een vrolijk marsdeuntje, maar klinkklare housemuziek, als een ouverture op het avondlijke muzikale geweld dat onverbrekelijk aan de Vierdaagse verbonden lijk te zijn. Gade en ik besluiten toch maar even wat dichterbij te gaan kijken. Ik laad een krukje om te zitten achter op mijn fiets, maar dat hebben we niet nodig. Hier staat het publiek drie, vier rijen dik de lopers toe te klappen en achter die rijen hebben de aanpalende horecagelegenheden een waar parasolkamp ingericht dat er van boven af uitziet als in der haast opgetrokken vluchtelingenkamp. De dochter van de vrienden zit met haar gezelschap in het raam van haar appartement de lopers te bekijken. Ze laat ons binnen, Gade trakteert op ijs. Het is duidelijk dat de jongelui danig hebben deelgenomen aan de andere zijde van het loopfestijn, de nauw aan deze dagen verbonden feesten. Een beetje brak proberen ze na een te korte nacht weer een beetje op krachten te komen met een pilsje of wat kruidenbitter. Het is pas de derde dag en hen wachten nog twee feestelijke nachten. Niet alleen de Vierdaagse is een prestatie, ook het feesten vraagt weer een gans andere conditie. Voor beide is die van mij te slecht. Ik stel mij tevreden met een glimp van de intocht deze dag, dat is voor mij Vierdaagse genoeg.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links