Gezondheid

De afgelopen dagen is mij van allerlei kanten veel gezondheid toegewenst. Dat is gebruikelijk in deze tijd van het het jaar, de tijd waarin het nieuwe jaar zich aanmeldt en nieuwjaar als wens vooraf wordt gegaan door gelukkig, goed, zalig, prettig en minstens net zo vaak gezond. Als een goede bekende, een vriend of zo maar iemand mij een gezond nieuwjaar toewenst kan ik niet anders dan die ander toevoegen dat het te laat is. Gezondheid en zeker een stralende gezondheid is voor mij een lang gepasseerd station waar geen treinen meer stoppen.
Nu weet ik ook wel dat die goede wensen in welke vorm dan ook behoren tot het ritueel, zoals de oliebol en de champagne. Ze zijn onlosmakelijk verbonden met oud- en nieuwjaar. Zonder die wens, die veel meer vorm dan inhoud is, zou het feest niet meer zijn wat het is. Ja, zelfs vuurwerk, relletjes en vandalisme horen er bij en lijken het feest te completeren.
Het jaar is nog niet eens echt op gang gekomen, het moet nog aan zichzelf wennen. Maar al de mensen, dichtbij en veraf die mij rond deze dagen een gezond nieuwjaar  hebben toegewenst moet ik teleurstellen. Hun wens heeft al schipbreuk geleden. De toch al labiele gezondheid heeft mij de eerste januari 2019 al danig in de steek gelaten. Maag en darmen spelen op en de eerste dagen van het jaar koester ik mij, gammel en wel, in de warmte van mijn bed. Nee, ik verwijt degene die mij gezondheid hebben gewenst niks. Ook al hadden zij harder en meer gewenst, ik veronderstel niet dat zij mijn lichamelijk ongerief hadden kunnen keren. Virussen laten zich niet remmen door goede wensen. Een beschuitje met geraspte appel, een mok warme thee en slapen, heel veel slapen zijn op dit moment mijn deel. Wie weet komt er dan weer wat kracht in mijn lijf en voel ik mij niet meer een slappe vaatdoek. Een slappe vaatdoek waarop geborduurd staat “gezond 2019”. Het is maar een wens.