Gevangenis

Ik ben geen boef, geen dief, geen moordenaar. Hooguit een paar keer te hard gereden en ooit door een politieman aangehouden die er vast van overtuigd was dat ik door een rood licht zou hebben gereden terwijl ik mij slechts herinner dat het oranje was. Zijn woord tegen het mijne, dan weet je wel hoe het afloopt. En o ja, ik ben ook een keer in Rusland bekeurt. In Sint Petersburg stak ik de Nevskiprospekt over tussen twee zebrapaden in. Aan de overkant van de straat werd ik opgewacht door een Russische politieman die mij keurig saluerend staande hield. Met handen en voeten maakte hij mij duidelijk wat mijn vergrijp was en leerde ik dat het Russische woord voor bekeuring een leenwoord uit het Duits is: штраф. De straf, zo werd mij duidelijk was один рубль, 1 roebel, onmiddellijk te voldoen. Ik betaalde, kreeg een kwitantie, hij sprong in de houding en salueerde nogmaals. Ik had toch een beetje het gevoel dat ik een enkele reis Siberië had afgekocht.
De laatste dagen heb ik het gevoel wel in de gevangenis te zitten. Ik kom de deur niet meer uit en nu hoor ik zo juist dat ook de avondklok nog een paar weken verlengd is. Het regime wordt strenger en strenger en van hogerhand lijkt de bewaking versterkt. Om het ontsnappen uit de huiselijke gevangenis helemaal onmogelijk te maken is er voor gezorgd dat er voor de voor- en achterdeur een sneeuwwal is opgetrokken als een extra beveiligingsring rond mijn huis van bewaring. En mocht bezoek mij al kunnen bereiken dan is dat gemaximaliseerd op een persoon per dag. Het lijkt erop dat de volgende stap eenzame opsluiting en isolatie zal zijn.
Ik ben geen boef, geen dief, geen moordenaar en toch lijkt het of ik opgesloten ben. En als ik naar buiten kijk lijkt het of ik in Siberië zit.
Een geluk, ik kan heel goed overweg met mijn celgenote. Wat een troost.