Genoeg

Het is natuurlijk een lastige kwestie. Maar het is een kwestie die je niet uit de weg mag gaan, hoe graag je dat misschien ook zou willen. Wat zou ik willen als het Virus ook bij mij zou toeslaan? Lang voordat het Virus er was heb ik daar over nagedacht. Voor mij is het duidelijk dat ik niet met allerlei kunst-en vliegwerk in leven gehouden wil worden.Laat helder zijn, ik hecht aan het leven. Leven is een van de leukste dingen die mij is overkomen en nog steeds overkomt, ondanks, beter nog dankzij alles. Ik kijk graag en met genoegen terug naar alles wat mij gebeurde en gebeurt. Als ik alles optel en aftrek blijft er onder de streep een zeer positief saldo over. Een leven dat ik in al zijn facetten zo weer zou willen meemaken en nog wel een tijdje mag duren. Toen ik nu  25 jaar geleden heel spannende dingen meemaakte koos ik al een dichtregel van Cees van der Pluijm als mogelijk grafschrift: “Er is genoeg genoten“. Een regel die ook gelezen mag worden als de evaluatie van een bestaan. Toen, in 1995 al en nu steeds meer en meer.
Wat heel lang een soort academische kwestie leek is in een paar weken tijd een harde, onontkoombare realiteit geworden. Wat wil ik als het Virus zou toe slaan, welke behandeling wil ik nog wel en welke zeker niet? Ik loop al sinds jaar en dag  met een sleutelring waaraan ook een plaatje hangt dat ik niet gereanimeerd wil worden. Genoeg is genoeg. Ik hoor ook berichten over overvolle ic-units, maar ook dat een behandeling daar zeker in mijn geval een  zware wissel zal trekken om mijn toekomst. Een toekomst die hoe dan ook  in tijd en/of  kwaliteit beperkt zal worden. En dat wil ik mijzelf en mijn omgeving eigenlijk niet aandoen. Mocht het zover komen, laat mij dan rustig gaan en weet dat er genoten is. Meer dan genoeg.