Gemist

Van tijd tot tijd overkomt het mij. Zo maar opeens, zonder aanwijsbare reden, in ieder geval niet direct aanwijsbare reden flitst er een beeld bij mij binnen. Een straatje van een buitenlands dorpje ver weg waar ik ooit door heen liep. Ik ben daar maar een keer geweest, maar heel helder verschijnt het beeld, kort en haarscherp. Als het er zo heel even geweest is, dan pas komen de herinneringen. Het beeld maakt die weer manifest. Het zijn altijd mooie plaatjes. Niet gefantaseerd, nee ik verzin ze niet. Het is of een dia even aan de binnenkant van mijn ogen wordt geprojecteerd. Ik zoek naar een verband tussen het beeld en dat waar ik op dat moment mee bezig ben of aan denk. Maar ik kan dat verband niet vinden. Want waarom zou ik tijdens het tandenpoetsen plotseling het beeld van een zonovergoten alpenwei voor me zien? Een wei waar ik jaren gelden over gewandeld heb, maar na die tijd nooit meer aan gedacht heb. Hoeveel parallelle levens spelen er zich in mijn hoofd af?
Van een ander kaliber, maar minstens even verrassend en mooi zijn de beelden die door een associatie weer tot leven worden gebracht. Ik kwam gisteravond laat van een vergadering. Ik sta voor een stoplicht te wachten. Op een kruispunt waar vlakbij een kerk heeft gestaan. Heel af en toe ging ik met mijn vader en moeder daar na toe. En opeens is er weer die beeldende herinnering dat ik daar ooit na er ter kerke te zijn geweest met de bus moest, naar mijn zus die aan het andere einde van de stad woonde. Het moet een zondagochtend geweest zijn. Ik was 10, 11 jaar, misschien 12. In de drukte van de uitgaande kerk, liet ik de bus aan mij voorbij gaan. De chauffeur zag de opgestoken hand van een klein jongetje in de menigte niet. De bus gemist. Verloren tussen de grote mensen moest ik moest wachten op de volgende. Het is een herinneringsflard. Niet zo maar opeens, maar duidelijk ingegeven door de plaats waar ik sta te wachten. In al die jaren nooit meer aan gedacht, altijd weggestopt tussen die ontelbare beelden en verborgen herinneringen.
Het licht springt op groen. Ik rijd verder.