Gelukkig

De ondervrager vraagt aan de schrijfster die in zijn programma te gast is of zij gelukkiger is geworden door alles wat haar is overkomen. Zij wil van geluk niet weten, haar beleving is intenser geworden, zowel van het goede als het minder goede. Intensiteit daar gaat het wat haar betreft om. Zo vat ik gebrekkig een flard van het gesprek tussen hen beide  samen. Het gevoileerde stemgeluid en Vlaamse tongval van de schrijfster moet je er maar bij denken.
Ben ik gelukkig? Als ik in het archief van dit blog duik, blijkt dat ik al vier of vijf keer een stukje de titel ‘Geluk’ meegaf. Lijkt de vraag te rechtvaardigen of ik wel echt gelukkig ben. Want geluk moet je gewoon beleven. Dat is er, dat ben je. Niet te veel over zeuren. Griet op de Beeck, want dat is de schrijfster in de vorige alinea, houdt het liever op’intensiteit’. Door alles wat haar overkwam is zij de dingen intenser gaan beleven. Die term zegt haar meer dan geluk.
Mijn geluk is er vaak wel, dan kan ik mij in een verloren moment intens realiseren hoe goed ik het getroffen heb. Met wat mij gebeurt, wat mij overkomt, met mijn omgeving. Ja, ook met mijzelf. Natuurlijk gaat niet alles van een leien dakje. Er zitten haken en ogen aan het bestaan. Leven gaat soms van au. In het lijf soms letterlijk, maar geluk is meer dan een gezond lijf. Geregeld wordt mij gevraagd hoe het met mij gaat en mijn standaardantwoord is dan: “Kloten, maar voor de rest mag ik niet mopperen. Het leven lacht mij tegemoet en ik lach terug.”
Natuurlijk baal ik ook van weer een doktersonderzoek, van weer een ziekenhuisbezoek, van weer een goed advies, waar ik me toch niet aan houden kan of wil. Vier keer per dag word ik nadrukkelijk herinnerd aan de breekbaarheid van mijn lijf. Maar mijn geest sprankelt nog en beleeft mijn bestaan gelukkig heel intensief .