Geluk

Vanochtend op de radio een programma over geluk. Wat dat is, wat dat zou kunnen zijn. De presentator loopt over van geluk. Ik luister echter maar half. Ben intussen ook mijn mail aan het bekijken en dat vraagt meer van mijn aandacht dan ik voor het radioprogramma kan opbrengen. Zet me wel aan het denken.
Geluk is een moment. Zo is het er en zo is het weer weg. Dat betekent dan nog niet dat als het weg is je direct ongelukkig bent. Er ligt een weids gebied tussen geluk en ongeluk en in dat gebied bevind ik mij het meest. Wie niet. Niet uitgesproken gelukkig, maar zeker ook niet ongelukkig.
Gade komt net binnen als ik begonnen ben met het schrijven van dit stukje. Ik vraag haar wat geluk is. “Echt geluk is tevredenheid zonder aanleiding.” Het komt er zo maar uit. Het overdenken waard. Zonder aanleiding. Dat betekent ook dat je er niet naar op zoek kunt. Het komt aanwaaien. Bevestigt het beeld dat er zomaar is en ook zomaar weer weg is. Verwaaid.
Geluk is ook een plakje gemberkoek bij de ochtendkoffie. Dan is geluk niet iets groots en verhevens maar heerlijk triviaal, zeg maar gerust platvloers.
Gisteren was een vriendin op bezoek. Het kwam er niet van, waar ze beloofd had voor te komen. Het was te mooi weer en we trokken er op uit. Een ritje maken naar een mooi terras in de bossen. Maar daar bleek het toch te kil voor. De cappuccino binnen met een samen gedeeld hazelnootgebakje smaakte voortreffelijk. Via een toeristische route reden we naar een herberg aan de rivier. Voor het tweede kopje koffie. Zij herhaalde een paar keer dat dit wel een klein vakantietje leek. Zo maar onverwacht. Een doordeweekse middag in getemperd herfstlicht. Het leek op geluk, was het ook wel. Al noemden we het niet zo. Het is beter geluk niet te benoemen, maar gewoon te ondergaan voordat het weer voorbij is.