Geluk

Ik vroeg het me al een tijdje af. Waarom voel ik me tamelijk gelukkig? Natuurlijk zijn er een heleboel dingen die als je het objectief bekijkt mijn geluk in de weg staan. Je hoort heel veel mensen zeggen dat gezondheid toch het belangrijkste is in het leven. Inderdaad, na je dood heb je nog maar weinig aan een goede gezondheid. En bij het uitdelen van gezondheid ben ik niet overbedeeld geraakt. Maar met behulp van de medische wetenschap rol ik er toch nog aardig door. Er zijn ook nog andere factoren waarvan de mensen zeggen dat ik toch heel wat meegemaakt heb. Vader verloren voordat ik tijd had hem te leren kennen, intussen helemaal verweesd geraakt. Geen ouders, geen broers, geen zussen meer. Maar ja, dat gebeurt als je een nakomertje bent. Hartinfarct gehad en 21 pillen per dag. Er zijn dus reden genoeg om me niet altijd even gelukkig te voelen. Wat mij op de been houdt is de overtuiging van de volstrekte zinloosheid van het bestaan. Dat maakt me pas echt gelukkig. Maar die zinloosheid maakt het niet overbodig het wel zo aangenaam mogelijk te maken. En aangenaam is het. Gade en ik zeggen geregeld tegen elkaar dat we toch maar aan de chocoladekant van het bestaan verkeren. Ondanks de ongemakken die me soms overkomen. Maar daar staat ook weer meer dan genoeg tegenover om die te compenseren. Plezierige sociale contacten, prettig gezin, lekker leven. En wat is geluk? Is het te meten? In Bhutan wel. Daar stelt men het BNG vast. Het bruto nationaal geluk. Van meer waarde dan het bruto nationaal product. Maar wij zijn Bhutan niet.
Maar nu weet ik waarom ik redelijk gelukkig ben. De VN heeft het bepaald en het was op de radio, op het nieuws. Na de Denen, Finnen en Noren zijn de Nederlanders het gelukkigste volkje te wereld. Vierde! Dat is net naast het podium. Er moet iets te mopperen overblijven.