Geloof

Van tijd tot tijd ben ik jaloers op het onwankelbare geloof dat kinderen in Sinterklaas hebben. Niets kan hen aan het twijfelen brengen en tegen de tijd dat ze dat wel gaan doen zijn zij van harte bereid het spelletje mee te spelen. Geven Sinterklaas braaf een handje ook al hebben ze donders goed door dat het eigenlijk helemaal niet kan dat iemand als zo oud is en op die leeftijd met paard en al over de daken kan snellen en dat Piet, zwart of wat dan ook, toch in de meest schoorsteenloze huizen  er voor zorgt dat er een snoezig jurkje kant en klaar of twee kaatsenballen in een net naast de voor de radiator gezette schoen ligt. En geen kind heeft, net als de auto-correctie van Word,, ook nog maar enig idee wat een kaatsenbal is.
Geloof in Sinterklaas maakt het onmogelijke waar. Ozosnel wordt zonder morren als een courante naam voor een paard aangenomen en Piet mag van uiterlijk verschieten zonder dat zijn geloofwaardigheid ook maar een beetje in het gedrang komt. Wat is geloof toch een mooi iets. Wat geeft geloof toch een breder perspectief aan het bestaan. Geloof maakt het mogelijk dat we lang niet alles hoeven te weten. Geloven, in welke vorm dan ook, maakt van de rafelrandjes van het leven feestelijke franje. En dan maakt het bijna al niet meer uit waar je in gelooft. In Sinterklaas, in het leven, in dat het misschien allemaal toch eens beter wordt. Een geloof dat niet dogmatisch is, want een dogma is de dood voor de fantasie. Is veel te stellig, te leerstellig. Een dogma staat haaks op het geloof, geloof dat twijfel en vragen toelaat, dat leeft bij gratie van het misschien. Geloof is een groot goed, een heel groot goed. We kunnen lang niet alles weten. Alleen daarom is het goed dat er geloof is.Vooral zo in deze dagen rond sinterklaas.