Geldzaken

Hij was vanochtend tien minuten te vroeg. Gade had om half tien een afspraak gemaakt met onze financieel adviseur. Ik heb hier al vaker betoogd dat het op zich een wat vermakelijke zaak is. We hebben geen geld, althans geen fortuin, maar wel een financieel adviseur. In het verleden heeft hij voor ons wat hypotheken gesaneerd en meer van die kleine zaken. En hij adviseert over levensloopregelingen, afkoopsommen en lijfrentes. Dat is voor mij een wereld vol raadsels, onduidelijke regels en valkuilen.
In 1963 haalde ik mijn diploma HBS-A. Een studierichting die bol stond van handelsrekenen, boekhouden en recht. Van die kennis is maar weinig beklijfd. Nog steeds moet ik diep nadenken of ik van een crediteur nou geld krijg of dat ik hem een bedrag schuldig ben. Ik moet mij dan altijd herinneren dat een dubieuze debiteur iemand is van wie ik geld zou moeten krijgen, maar dat eigenlijk wel op mijn buik kan schrijven. En dan weet ik via die omweg dat ik een crediteur geld schuldig ben. Verwacht van mij dan ook geen wonderen als het om het beheer van geld gaat. Ik kan internetbankieren, dat wel en ook betalen via iDeal gaat mij goed af, maar voor de rest volg ik graag de adviezen van de deskundige buitenstaander als het om geldzaken gaat.
Gade heeft geen HBS-A, maar zij is een ervaringsdeskundige geworden als het om geldzaken gaat. Niet zo zeer haar en daardoor ons eigen geld, maar vooral dat van de instelling waar zij werkt en ook een fikse financiële verantwoordelijkheid heeft. Als zij het daarover heeft vallen er termen waar ik het bestaan niet eens van vermoedde, laat staan dat ik weet wat ze betekenen en inhouden. Ik denk zelfs dat mijn leraren van destijds, zo zij nog zouden leven, geen idee gehad zouden hebben waar het over ging. En dat zij mij tot troost, maar verhoogt mijn kennis niet.  Is ook niet nodig, zo lang ik het wachtwoord van mijn internetbank nog maar ken.