Gedichtendag

Een jaar geleden schreef ik een blog met precies dezelfde titel. Ik vraag me af of dhet iemand opgevallen zou zijn als ik niet alleen de titel herhaald had, maar het hele blog dat ik toen schreef vandaag opnieuw als actueel gepubliceerd had. Betekent dat dat blogs volstrekt inwisselbaar zijn of dat ze eeuwigheidswaarde hebben?
Maar goed, vandaag is het dus gedichtendag. Gisteren realiserede ik mij dat niet, terwijl ik toen toch twee gedichtenbundeltjes van Lieke Marsman bestelde. Vandaag zullen ze bezorgd worden door een plaatselijke boekhandel. En daardoor loop ik het poëzieweekgeschenk van K. Schippers mis. Want dat wordt pas vandaag verstrekt bij de aanschaf van 12,50€-poëzie. En ik bestelde de boekjes een dag te vroeg.
Nu is het nooit te vroeg voor poëzie. Er gaat geen dag voorbij of ik lees wel een versje, een gedicht of een rijmelarijtje. Al is het maar een versje uit mijn eigen bundeltje.
In mijn lijfblad stond vanochtend ter gelegenheid van gedichtendag een gedichtenquiz. Een aan mij welbestede combinatie. Ik ben niet alleen gek op gedichten, maar ook op quizzen. Je moest 14 citaten voorzien van de juiste dichter. Dertien vond ik er op eigen kracht, zonder gebruik te maken van Google of ander hulpmiddelen. En daardoor had ik ze alle veertien goed, want de ene naam die ik niet aan een citaat kon verbinden moest wel de laatst overgeblevene zijn. En dat klopte. Mooi was het te ontdekken dat je niet alles hoeft te weten om toch een 100%-score te halen. Het citaat dat ik niet direct uit mijzelf kon thuis brengen was van Menno Wigman:
Ik ken de droefenis van copyrettes,
van holle mannen met vergeelde kranten,
bebrilde moeders met verhuisberichten.
Ik ben het hele gedicht gaan zoeken. En ik vond het. Ik ontdekte een voor mij nieuwe dichter. Beter laat dan nooit. Ik zei al dat het nooit te vroeg voor poëzie is, maar ook nooit te laat.  En het maakt mijn gedichtendag goed.
De post is nog niet geweest. De besteldienst ook nog niet. Ik wacht nog op Lieke Marsman.