Gast

Natuurlijk had ik het van tevoren kunnen bedenken, maar dat had ik niet gedaan. Gade en ik kijken met enig genoegen steeds weer naar VPRO’s ‘Zomergasten’. Niet altijd halen we een hele uitzending omdat de gast ons toch minder boeit dan gedacht, de andere keer is de slaap sterker dan de meest aansprekende gast. Maar deze avond is het een andere gast die het ons onmogelijk maakt om met volle teugen te kunnen genieten van dat wat Annejet van der Zijl ons te zeggen heeft. Zoonlief heeft zijn pup Guus bij ons gestald om op te passen. Guus is nu vijf maanden en heeft alle eigenschappen die zo’n speelse pup in zich heeft. Hij vermaakt zichzelf uitstekend met een kluifje en stort zich ook fanatiek op een voor hem bijzonder aantrekkelijk ruikende plek in het vloerkleed. Waarschijnlijk ooit iets geknoeid, voor mensenogen onzichtbaar, voor hondenneuzen niet te versmaden. Het plekje wordt uitgebreid besnuffeld en belikt. Ik zie maar met een half oog waar mevrouw Van der Zijl het intussen op tv over heeft. Lijkt me boeiend, maar helaas. Guus vraagt meer aandacht. Er zal gespeeld worden. Guus wint het van Annejet.
Ik laat hem ook even uit. Hij kan onverwacht stil blijven staan bij een opdwarrelend blaadje, dan weer trekt hij mij voorwaarts met een snelheid die bijna niet meer de mijne is. Hij draait een keurig drolletje, dat ik, plichtsgetrouw burger, keurig oppak met een biologisch afbreekbaar zakje en deponeer in de groene kliko. Mooi zindelijk, denk ik.Weer thuis dreutelt Guus door het huis, knauwt op zijn botje. Ik zie het schokkende fragment dat Van der Zijl uitkoos over de moordaanslag van Breivik en hoor over haar verhalenverteller zijn en wat zij over schrijven te zeggen heeft. Guus heeft zich intussen definitief op een hoekje van de bank genesteld, tegen mij aan en heeft geen weet meer van de wereld, laat staan van Annejet van der Zijl.
Tegen half elf breng ik Guus weer naar zijn baasjes. De volgende ochtend zie ik dat onze gast toch nog niet helemaal zindelijk is. Bij een tafelpoot nog een plasje achtergelaten. Toch nog niet helemaal zindelijk. Wat wil je met 20 weken.