Garnalenkroketjes

Het gaat goed met Nederland. Natuurlijk weet ik ook wel dat het rommelt in het Forum voor Democratie, dat zich zelf op deze manier wel naar de Filistijnen royeert, natuurlijk zie ik politici met bosjes omvallen, natuurlijk weet ik dat Groningen langzaam weg  zakt en natuurlijk weet ik dat er in de vele buitenlanden van alles aan de hand is. Dat Amerikaanse scholieren elkaar doodschieten en dat andere Amerikaanse scholieren daar luidkeels roepen om het wapenbezit aan banden te leggen en dat naar hen niet of nauwelijks geluisterd wordt. En natuurlijk weet ik dat Sjinkie Knecht uitgeschakeld is, maar ik blijf er bij dat het goed gaat met Nederland. Of misschien moet ik zeggen dat het toch ook goed gaat met Nederland.
Twee maanden geleden was ik jarig. Gevierd zoals dat hoorde, met leverworst en kaas en vrienden op bezoek. En cadeautjes. Van een vriendin kreeg ik een lunch aangeboden. Vandaag werd dat cadeau verzilverd. Ik was van plan met haar naar een dijkcafé te gaan dat zich ook tooit met de mooie ouderwetse naam logement. Het was maar goed dat ik even op Internet had gekeken of dat wel open was. Dagelijks geopend, maar van november tot en met februari alleen van woensdag tot en met zondag. Maar vandaag was het dinsdag. Koers verzet naar een ander etablissement dat die naam met recht en reden verdient. Het ligt aan de rand van de bossen en ziet uit op het lager gelegen deel van het dorp. Het ligt in een gebied dat zich via de VVV ooit afficheerde als ons binnenste buitenland. Het verbaast mij hoeveel gasten er op zo’n doordeweekse dinsdag aan het lunchen zijn. En dan niet alleen zakenlieden is snelle pakken met een opengeklapte laptop. Daar ontwaar ik er maar eentje van. De serre met dat weidse uitzicht wordt tot de laatste stoel bezet met leeftijdgenoten die genieten van de smakelijke schotels. Ik geniet ook van mijn gezelschap, de bisque d’homard , de verse zalm en vooral het garnalenkroketje. Ik kijk om me heen. Het gaat goed met Nederland.