Galerie

Zondagmiddag. Ik heb Ajax gelijk zien spelen tegen ADO. En nee, ik ga niet aansluitend kijken naar Feyenoord-PSV. Die wedstrijd, althans de eerste helft volg ik wel op de autoradio. Ik ga met Gade op weg naar een Brabants dorpje halverwege Nijmegen en Eindhoven. Mensen die vroeger, voordat de snelweg klaar was deze route aflegden, kennen dat dorp nog van de baileybrug die een veilige oversteek van de ene kant van het dorp naar de andere over de drukke doorgaande weg garandeerde. Er waren maar weinig automobilisten die zich op die weg iets door het ronde bord met rode rand met daarop 50 aan de dorpsrand lieten zeggen.
Een paar dagen geleden kregen we de uitnodiging voor de finissage van de eerste expositie van Galerie Door in het Brabantse dorpje. De opening een paar weken geleden hadden we gemist en we vonden dat we wat goed te maken hadden. Dus met plezier naar Mariaheide en onze vroegere overbuurvrouw. Zij is de galeriehoudster en heeft een uitnodigende expositieruimte ingericht in een deel van het huis waar haar ouders nog wonen. En zo leunt Brabantse gastvrijheid aan tegen moderne kunst & sieraden.
Zij is allang uit onze straat vertrokken, maar niet nadat ik haar en haar vriend in 2002 in de echt heb verbonden. Zoiets schept toch een band.
Een kunstgalerie in Mariaheide, een dorp waar geen kruidenier meer is te vinden en een bakker nog maar halve dagen open is. Bien étonnés de ce trouver ensemble. Die verbazing wordt weggenomen en maakt plaats voor bewondering als je de galerie binnengaat. Een verborgen schat met uitnodigende en verbazingwekkende kunst, maar bovenal een enthousiaste  eigenaresse, die bevlogen weet te vertellen over de geëxposeerde kunst en sieraden.
Eind volgende maand opent de volgende expositie. Ik wil me dan weer laten verrassen. Nu koop ik voor Gade een kleine broche in de vorm van een fel rood hartje.
Op de terugweg hoor ik dat PSV met 3-1 heeft gewonnen.