Filipo

Alle keren dat ik in Rusland weer een toespraak moest aanhoren, eindigde die meestal met de opmerking dat een oud Russisch gezegde   luidt dat het beter is een keer te zien dan honderd keer te horen. Dat geldt niet alleen in Rusland, maar zeker ook in Italië. Natuurlijk kan ik nu vertellen dat wij na een fantastische bruiloft op vrijdag ons zaterdag op weg begaven naar het warme zuiden. Hoe we de eerste etappe in eigen auto naar het vliegveld aflegde, een vlucht hadden die keurig op tijd verliep, maar waar als we iets hadden willen zien dat volstrekt onmogelijk was omdat bij stoel 11A geen raampje zat, de huurauto beschikbaar was met tal van additionele kosten, maar dat die ons veilig en wel naar ons onderkomen voor de komende dagen bracht: het appartement Filipo, verscholen in een dal bij Montelparo. En nu zou ik kunnen beschrijven hoe mooi het hier is, hoe de heuvels in de verte langzaam bergen worden, hoe groen het hier is, hoe vriendelijk de ontvangst en hoe knus het appartementje, met alles er op en er aan, hoe stik de grindweg er naar toe, hoe blauw de lucht en hoe speels de huishond. Ik zou kunnen vertellen hoe heerlijk we gisteravond gegeten hebben in een restaurant een paar dorpen verderop, hoe verrukkelijk de ravioli met vijgen en funghi smaakten en dat funghi toch al veel lekkerder klinkt dan paddestoelen.
Ik zou het kunnen hebben over de opstartproblemen van de computer, een oud laptopje waarvan het nog maar de vraag is of die het einde van de vakantie haalt en ik mijn dagelijkse verhaaltjes niet kwijt kan, ik zou kunnen vertellen over de kleine alimentaria waar wij onze boodschappen vanochtend kochten en hoe diep we hadden geslapen, na een toch altijd weer vermoeiende reisdag.
Maar al u echt wilt weten hoe het hier is kijk dan op de site van ‘Sopra e Sotto’ en dan weet u dat we even in het paradijs op aarde beland zijn.