Fietshelm

Ruardean 1-8-11
Er zijn op een vakantie vele vormen van vermaak. Een wandeling, een ommetje, een museum, een rondje golf, een goed boek of zo maar voor je uit zitten staren naar de groen heuvels van het Forest of Dean en in de grijze verte een berg die Sugar Loaf heet. Je kunt ook een rondje gaan fiesten. We hebben onze twee wielers tenslotte niet voor niets achterop de auto gebonden. Afgelopen zondag was het weer er na. De directe omgeving hier niet. Dat is stevig heuveltje op, heuveltje af. Midden in het Forest of Dean is een fietscentrum met de fantasievolle naam ‘Pedalabikeaway’. Van daaruit leiden een aantal fietsroutes door het Forest. De meeste voor terreinfietsen, maar er is ook een ‘Family Cycle Trail’dat voor iedereen berijdbaar is. ‘Moderate undulating suitable for family cycling’.
Als we aankomen kunnen we met moeite een plaatsje op het uitgebreide parkeerterrein vinden.Het lijkt of elke Brit ploseling fietst. Ik steek schril tegen al het omringende fietsgeweld af. Het staat vol met MTB’s met dikke banden en vooral veel mannen met leren pakken, kale hoofden met bandana’s en tatoeëringen her en der. En daar sta ik met mijn gewone lange broek, mijn golfpolootje en elektrische fiets met trapondersteuning. Maar vooral ook zonder fietshelm. Zonder zo iets lijk je niet mee te tellen. Fietshelmen in felle kleuren. Als je hem bij het rijden niet op hebt, hangt in in ieder geval losjes aan je stuur. Fietser hier lopen ook anders dan gewone mensen. De benen iets verder uit elkaar. Maar dat komt door de knie- en scheenbeschermers. Ze lopen als ruiters zonder paard. Zelden is een fiets terechter het stalen ros genoemd.
Het traject door het bos is ruim 17 kilometer, 11 mijl. De helft is vals plat, de rest gaat van plezierig tot stijl naar beneden.Onderweg heel veel fietsers. Gade en ik zijn de enige zonder MTB, maar ook zonder helm.