Feuilleton

Van tijd tot tijd krijg ik de vraag voorgelegd wat ik met mijn dagelijkse stukjes doe. Eigenlijk niks.Ik schrijf ze met veel plezier, zet ze op het net en zoek er een plaatje bij dat ik gebruik om op Facebook aan te kondigen dat er weer eentje geschreven is. En dat is het dan wel. Soms reageren mensen, geven een duimpje, af en toe komt er een commentaartje. Meer niet. Hoeft voor mij ook niet per se. Met enige tevredenheid zie ik dat er elke dag zo tussen de 50 en 1o0 mensen kennis hebben genomen van wat ik geschreven heb. Schrijven dat ik toch vooral voor me zelf doe. Als men mij zou vragen wat mijn hobby is dan kan ik met  een gerust hart verklaren dat dat schrijven is. Schrijven om het schrijven. Voor mijn toetsenbord gaan zitten en schrijven. Woorden zoeken voor wat mij bezig houdt, wat ik vind, meemaak, beleef .  En natuurlijk mag het ook best, graag zelfs, gelezen worden. Anders zou ik het niet op het Internet hoeven te plaatsen. Dan kon ik na het schrijven het geschrevene weer wissen, zou niemand van het bestaan er van weten. Dat zou dan weer een uiterste zijn. Het andere uiterste zou het bundelen van een aantal stukjes in een boekje zijn . Een opmerking die ik geregeld krijg. Maar daar voel ik helemaal niets voor. Mijn stukjes zijn eendagsvliegjes, vaak al ingehaald door de tijd op het moment dat geschreven zijn. Bovendien is het complete werk in te zien in het archief waar de meer dan zevenentwintighonderd stukjes van de laatste 8 jaar te vinden zijn. Een vollediger overzicht is er niet. In feite zijn ze al gebundeld, niet in boekvorm maar digitaal.
Soms krijg ik ook de vraag of ik niet iets meer dan die korte stukje zou willen schrijven. Een roman of zo. Ik moet er niet aan denken. Een plot te verzinnen, verhaallijnen te ontwikkelen en die ook nog consequent vol te houden. Nee, dank je wel.
Waar ik mij wel eens aan zou willen wagen is een soort van feuilleton. Een verhaal dat zich als vanzelf ontwikkelt, zijn eigen spoor volgt, elke dag een stukje, een min of meer doorlopend geheel, zonder voorop gesteld verloop, mij zelf laten verrassen door wat er gebeurt in het verhaal, dat best flarden van mijn eigen bestaan mag bevatten. Wie weet, morgen misschien of de dag erna en misschien niet dagelijks maar zo van tijd tot tijd. Onregelmatig en te herkennen aan  een ander lettertype. Ik zal er eens over denken.