Felix

Bij een beetje vakantiehuisje hoort ook een beetje huiskat. Op veel van onze vakanties kwam er wel een kat aanlopen die wij dan gedurende ons verblijf adopteerden. Als compensatie voor onze kat Thomas Oscar Maria, die wij het nooit hebben aangedaan om mee op vakantie te gaan. Dat is niks voor katten, althans niet voor onze Thomas, die te zeer aan zijn eigen omgeving gehecht is. Bovendien zorgden we er altijd voor dat bij langere vakanties er iemand thuis was, die niet alleen genoot van het genoeglijk onderkomen dat ons huis biedt, maar tevens zorgde voor het wel en wee van de kat door zijn vreten klaar te zetten en hem gezelschap te hoeden. De naam van mijn zoon kan daarvoor niet genoeg geprezen worden.
Hier in ons vakantiehuisje is geen kat komen aanlopen. Ja , ooit jaren geleden, maar nu beschouwt de kat ons meer als de partij die is komen aanlopen. Als er geen gasten zijn wordt hij een beetje in de gaten gehouden door Guilaine, de huisbewaarster die in het dorp woont. Van haar horen we ook het verhaal dat hij ooit langs is gekomen, nooit meer weggegaan en tussen de bedrijven door gecastreerd is. Dat laatste heeft zijn miauwbanden geen goed gedaan. Het is een enorm beest, maar het miauwtje dat er uit komt is van een abominabele kwaliteit. Hij opent wel zijn bek, maar wat hij dan voortbrengt is een armzalige gepiep, dat in geen verhouding staat tot de omvang van deze kat.
Van Guilaine weten we ook hoe hij heet. Felix, comme le pub. Hij lijkt inderdaad model gestaan te hebben voor de getekende kat in de reclamefilmpjes van dat merk kattenbrokken en kan net als zijn beroemde naamgenoot op aanstrelende wijze langs je benen dansen. Ik ben zijn beste vriend, want ik geef hem nu elke ochtend een paar scheppen hondenvoer uit een immens blik. Hondenvoer. Hij gaat er niet van blaffen en zijn gemiauw blijft deze vele kilo’s kat onwaardig.