Feestje-2

Gisteren schreef ik over de feestjes die ik deze dagen meemaakte en die mij te wachten stonden. Kwam er zo nog maar een feestje bij. Zaterdagochtend komt de koffieclub weer bij elkaar. Er  is veel te vertellen. Lief en leed. We delen het verdriet van degene die de afgelopen week hun (schoon)vader hebben verloren en luisteren naar hun ervaringen bij zijn laatste vreedzame momenten. Rustig gestorven noemen we dat, maar ook dan blijft het verdriet  en dat is goed om samen te delen. Maar dan komen twee boekverkopers naar ons tafeltje. We zitten weer gewoonte getrouw in het leescafé van de plaatselijke boekhandel. Met enig ceremonieel vertoon overhandigen ze mij een screenshot van hun voorraadadministratie waaruit blijkt dat er 1.000 exemplaren van Opao en Opoe Pluus ien ’t Nimweegs zijn verkocht, het Bruna-boekje dat ik mocht vertalen. Al een paar weken voer ik de plaatselijke bestsellerslijst aan. Ik voel een gevoel van trots in mij opwellen, maar realiseer mij dat mijn bijdrage maar een deel van het succes is. Wie maakt het nu wat uit wie de vertaler is. Maar leuk blijft het.
Op naar het volgden feest. Ex viert haar 70ste verjaardag. Een paar weken zijn de kinderen plus aanhang bij Gade en mij te gast geweest om samen wat liedjes te maken om het feest op te leuken. We hebben afgesproken wat eerder te zijn om een en ander nog even door te nemen. Bij die repetitie blijkt dat we nog lang geen familie Von Trapp zijn. Het feest barst los. De jarige heeft een amusante quiz in elkaar gesleuteld die haar hele leven, alle 70 jaar, belicht. Met een heuse powerpointpresentatie. Ook de andere presentaties zijn van hoog niveau en zowaar, als het op de uitvoering aankomt valt het gekweel van de kinderen en mij ook nog best te pruimen. De jarige straalt uit meer dan beleefdheid alleen. Het wordt een zeer genoeglijk feest met familie en vrienden van de jubilaris en een uitstekend drie gangen diner. Een feest waar nog geregeld op terug geblikt zal worden.