Feestje

Dit weekend staat bol van de verjaardagsfeestjes. Zo is er weken niets te vieren en zo tuimel je van de ene festiviteit in de andere. Het begon allemaal gisteren. Een dierbare vriendin vierde haar verjaardag op een heel bijzondere wijze in kleine intieme kring. Zeventien mensen ontmoeten  elkaar rond een orgelconcert. Natuurlijk is er eerst een drankje en dan is er het concert op het huisorgel van een vriend. Het wordt gegeven door een oude kennis van de jarige. We zijn op de leeftijd dat kennissen bijna onontkoombaar oude kennissen zijn geworden. Het is een Bach-concert. Een uurtje voortreffelijke muziek. Als je ervan houdt natuurlijk. Maar orgel en Bach zijn zeer aan Gade en mij besteed. De nazit is genoeglijk. Er is geen lang zal ze leven gezongen. Dat lange leven heeft de jarige toch al gedaan. Daar voor in de plaats plezierige gesprekken en gesprekjes die de tijd doen vliegen. Ik snoep teveel zoete lekkernijen en troost me met de gedachte dat het feest is.
En vandaag is het weer feest. Daarover dadelijk. Eerst tref ik in de vroege ochtend in de gang een stapeltje kleren aan dat ik niet herken. Hardop vraag ik me af van wie die zijn. Ik hoor dan de slaperige stem van mijn dochter die roept dat die van haar zijn. Oeps, ik was vergeten dat ze hier vannacht zou logeren omdat ze een feestje in de stad had. Via een aantal omwegen is ze toch binnen gekomen. Zal haar dadelijk maar een sleutel geven, zodat ze altijd binnen kan komen. Straks samen naar de viering van de 70e verjaardag van haar moeder. Wordt waarschijnlijk een ander feest dan het rustieke verjaardagsconcert. Er zal vast gezongen worden, eigengemaakte teksten ten gehore worden gebracht en samen in groot gezelschap worden gegeten en gedronken.
Twee feestjes dit weekend. Het kan net op. Soms lijkt het wel of het leven, tegen beter weten in, een feest is.