Feest van de democratie

Ik heb gestemd! Twee keer zelfs, want Gade lag veilig opgeborgen al sniffend en kuchend in de lappenmand en tekende voor een volmacht. Ik mocht haar stem inkleuren. Nu had ik vier keer kunnen stemmen, wat naast de gemeenteraad was er ook nog dat raadgevende referendum over een wet die allang in werking was en door het hele parlement omarmd was. Nou is democratie een mooi ding, maar ik zag het nut van deze volksraadpleging niet helemaal in. Raadgevend betekende dat niemand zich echt iets van de uitslag hoefde aan te trekken, de wet was er al en daar zou dit referendum geen titel of jota aan kunnen veranderen. Bovendien was het referendum als democratisch instrument bij gebrek aan traditie op sterven na dood. Dit was een laatste oprisping van demagogische betweterij en aan dat soort macabere spelletjes wilde ik noch Gade mee doen. Daarvoor nemen we de democratie te serieus.
Ik had met de overbuurvrouw afgesproken samen naar het stembureau te gaan. Een echt feestje vier je tenslotte samen. Niets zo ontluisterend als een polonaise in je eentje. Op weg daar naar toe kwam ik nog een goede kennis tegen, die haar hond aan het uitlaten was. Ze vroeg zich af of haar hond mee het stembureau in mocht. Dat mocht. Ten we onze stem hadden uitgebracht spraken we gedrieën nog uitgebreid over het voordeel van honden, zoals die van haar, die geen allergische reactie veroorzaken. Wat ons gedreven had op welke partij te stemmen bleef een geheim. Wel vroeg de voorzitter van het stembureau mij of ik mij bewust was van het feit dat ik nu niet aan het referendum mee deed. Dat was ik en dat ben ik.
Na de hond nog een keer geaaid te hebben ging ik met de overbuurvrouw koffie drinken in het cafeetje op de hoek. En omdat een feest van de democratie was, namen we er allebei een stukje gebak bij.