Feest

Wat maakt een bijeenkomst tot een feest? Dat vroeg ik me zelf af op de verjaardag van een vriendin. Het was genoeglijk en gezellig en veel. Er waren veel mensen, er was in de zaal veel ruimte en de eigenaar van het etablissement nam veel ruimte bij het begin van het feest, zodat het even duurde voor dat het ons feest werd.  Aan de tafels zitten de diverse groepjes mensen die de jarige kent: oud-collega’s, familie, schoonfamilie, de bridgeclub, de fietsclub, de vrienden van vroeger, buren. En echt mengen doen alleen degene die tot twee of meer van die clubjes behoren. In het feestlied kwamen alle groepjes samen, maar waaierde toen weer uit naar hun eigen tafel. De high tea die volgende was ook veel en van uitstekende kwaliteit, verrassende hapjes en een gewaagde combinatie van hartig en zoet. Aan mijn tafeltje, dat van de oude vrienden, was het gezellig, maar ik heb me te veel op dat tafeltje geconcentreerd en vergat met andere mensen te praten. Het leek wel of er daarvoor te veel mensen waren en ik geen keuze kon maken, met wie ik eens een vrijblijvende feestbabbel zou aangaan. Heb ik toch wel last van in grote gezelschappen, om me echt te mengen en het ergens over te hebben. Hoeft op een feest ook niet. Trefwoorden bij feest zijn plechtig of vreugdevol,een heuglijk feit, iets zeer plezierigs. En verjaardagen vieren we! Zeker bijzondere jaren, zoals 65. Wat vieren we dan precies? De verrassing dat we het gehaald hebben, toch weer, ondanks alles? Maar dat houdt ook in dat we een jaar ouder zijn. Misschien zingen we dat wel weg in het gezamenlijk kwelen van “Lang zal ze leven” en dat nog wel in de gloria ook. Misschien vieren we wel het samen zijn. Weten dat je niet alleen bent en er mensen zijn die je aardig vinden, mogen, misschien zelfs wel van je houden. Feesten is jezelf troosten dat je bestaat.