Familie

Mijn bloggende neef kwalificeert mijn en daarom ook zijn familie als een geëxplodeerde familie. Een tijdje geleden heb ik geschreven het daar niet mee eens te zijn. Ik heb het liever over een verweesde familie. Er zijn te veel mensen gestorven om er nog enige samenhang in te ontdekken. En al die dode broes, zusters, zwagers en schoonzusters, vader en moeder, daarvan kan ik toch echt niet zeggen dat ze geëxplodeerd zijn. De tijd heeft hen laten gaan en ze lieten ons alleen achter. Verweesd. Dat gebeurt nu eenmaal zo met families, daar blijft weinig van over, zonder dat de boel uit elkaar knalt. Maar omdat er te weinig tijd voor leven is.
Nu is het zo dat je via je partner ook nog tot een andere familie gaat behoren. Via Gade is dat getalsmatig ook maar een kleine familie. Haar ouders zijn overleden, broers en zussen waren er niet. En er zijn nauwelijks meer tantes en ooms. Er is feitelijk nog maar een neef. Een  heel aardige, maar het is er maar een.
Nee, als ik nog iets van een familie wil meemaken, meebeleven dan ben ik aangewezen op de familie van Ex. In die familie zijn weliswaar de vader en moeder overleden, net als de meeste, zo niet alle ooms en tantes. Maar alle broers en zussen van Ex zijn er nog. De meeste met partner, sommige met nieuwe partners, sommige met heel nieuwe partners. Getalsmatig nog een fikse familie. Vijf broers en zussen, goed voor in totaal vier partners en samen hebben die tien kinderen. En heel veel van die kinderen hebben een partner en die hebben ook weer kinderen. Na mijn scheiding ben ik op de een of nadere manier toch lid van die familie gebleven. Sterker nog, ook Gade is daarin opgenomen. Dat was al zo toen de vader en moeder nog leefde en dat is nu zo gebleven.
Zo dadelijk gaan we op weg naar het familietreffen. We zijn met 24 volwassenen en 8 kinderen. Niks geen geëxplodeerde of verweesde familie. Gewoon een band, een familieband.