Falen

Ik weet niet of ik gewoon aan de beurt was of dat het telefoontje van mijn huisarts met de afdeling cardiologie de zaak had bespoedigd, maar ik kreeg een uitnodiging voor een controlebeurt. Dat mocht onderhand ook wel, want het was al geruime tijd geleden dat ik bij mijn cardioloog te gast was. Meer dan vijfentwintig jaar had hij mij trouw terzijde gestaan, geconstateerd dat de situatie fragiel maar stabiel was en mij de nodige medicijnen voorschreef. De rest van de tijd van de afspraak hadden wij nodig om het laatste kamerconcert te bespreken dat wij gehoord hadden. Mijn vertrouwde cardioloog ging met pensioen en vandaag dus de kennismaking met zijn opvolgster. Met enige moeite ontworstelde ik mij aan de warmte van mijn sponde waarin ik al bijna twee dagen mijn best deed een vervelende verkoudheid te overwinnen. Zo’n koutje waar je niet echt ziek van bent, de thermometer blijft stokken bij 37.7°, maar de hoest blijft hardnekkig zijn best doen, het niezen is luid en welluidend en dan zit weer het linker- dan weer het rechter neusgat dicht. Zo’n koutje dus maar ondanks dit ongemak begeef ik mij naar het plaatselijke hospitaal. Gade begeleidt mij. Zij neemt haar taak als mantelzorger serieus en wil voorkomen  dat het gesprek met de specialist verzandt in niet er toe doende prietpraat. Bovendien wil ik ondanks de lichte ongesteldheid mijn afspraak niet verzetten, wie weet hoe lang het zal duren voordat ik dan weer aan de beurt ben en ik wil eigenlijk wel weten hoe de situatie nu is. Mijn huisarts kan namelijk in zijn dossier niets vinden over een mogelijk hartfalen, terwijl ik al jaren geleden de cardioloog dat klip en klaar heb horen diagnosticeren
We hebben een afspraak om 16.10 uur. Risico van zo’n late afspraak is dat door het uitlopen van de ander afspraken je veel later aan de beurt bent. Het valt mee. We worden om 16.30 binnen geroepen. Mijn nieuwe cardiologe kan niet anders dan constateren dat ook zij de situatie fragiel maar stabiel vindt. Het hartfilmpje een al ruim 23 jaar vertrouwd beeld geeft en wat de medicatie betreft herhaalt zij letterlijk wat haar voorganger ook altijd zei: “Never chance a winning team!” Opluchting is mijn deel.