F

De dag begint zoals alle andere. Ik stommel de trap af. Elke keer weer een hele expeditie, want de kat lijkt mij dan steeds weer pootje te willen haken, en geeft intussen luid miauwend aan dat hij vreten wil. Maar eerst haal ik de krant uit de brievenbus, dan pas zal ik zijn schoteltje vullen met brokjes. Het is dan maar te hopen dat hij die in de loop van de dag binnenhoudt. Zijn spijsverteringssysteem lijkt niet helemaal in orde, met als gevolg dat hij waarschijnlijk voortdurend honger heeft en daar bij luidruchtig kond van geeft.
Mijn volgende gang is naar de thermostaat. De avond te voren is die keurig op 15° C gezet. Nu mag die weer omhoog naar meer comfortabel temperaturen. Maar vanochtend is er iets vreemds met de temperatuurregelaar aan de hand. In plaats van een cijfer dat correspondeert met de heersende temperatuur geeft het venstertje een letter aan. Een opflikkerende F. De F, naar ik aanneem van Fout, Failure, ja misschien zelfs van Fekeert. Maar ik neem niet aan de de thermostaat in het Nimweegs geprogrammeerd staat. Als ik zoiets waarneem dan slaat er altijd een soort onbestemde boosheid in mij neer. Apparaten horen het gewoon te doen, horen goed te functioneren. Anders hadden ze maar geen apparaat moeten worden, maar mens bijvoorbeeld. Mensen mogen fouten maken, met kleine of grote F, maar apparaten niet, die moeten het gewoon doen. Ik zie het al weer helemaal voor me. De loodgieter bellen, die wel weer onbereikbaar zal zijn, een afspraak maken op een tijd dat ik eigenlijk niet kan en dan op hem wachten tot hij, later dan afgesproken, op komt dagen.
Ik vraag Gade of zij warm heeft kunnen douchen. Zij: “Ja hoor, is er dan iets aan de hand?” Ik: “De thermostaat staat op F.” Zij: “Dat is niet goed.” Ik ga onder de douch. Lekker warm, zoals het hoort. Gade roept van beneden: “Hij staat weer gewoon op 19.5°!” Ik heb het zelfherstellend vermogen van onze thermostaat weer eens danig onderschat.