Wat kan er in een half uur veel gebeuren, te veel bijna voor 350 woorden. Ex is op bezoek, het is het eind van zondagmiddag, zo tegen zessen. Zij heeft haar fiets, weliswaar op slot, maar niet aan de ketting, in onze voortuin gestald. Als zij weg gaat, staat haar fiets er niet meer! Gestolen! Wel lopen naar links de straat uit, geen fiets te bekennen. Ik ben verbaasd hoe laconiek Ex dit soort dingen opneemt. Ze maakt zich vooral zorgen over het verlies van dat lekkere regenpak, dat in de fietstas zat. Gade biedt aan haar naar huis te brengen. Als zij rechts de straat uitrijden en ik ook die kant uitloop, je weet immers maar nooit of de fiets toch nog ergens staat, zie ik de auto even verderop stoppen. En ja hoor, daar staat haar rijwiel. Niet weggegooid, omgeduwd of kapot getrapt, maar volledig in tact. Is ook niet te sjouwen, zo’n elektrische fiets op slot, met aan ieder kant een volle fietstas. Geen wonder dat het geboefte hem heeft laten staan. Einde avontuur denk je dan. Ex op weg naar huis. Na een kwartiertje gaat de telefoon. Dochter belt met de mededeling dat zij gebeld is door een jongeman die zo juist haar moeders (mijn Ex dus) tas heeft gevonden met daarin een telefoon. Hij heeft het eerste het beste nummer gebeld, dat van Dochter. Zij heeft met de aardige vinder afgesproken dat hij de tas bij mij zal afgeven. Dan gaat weer mijn telefoon. Ex meldt zich met de vraag of zij haar tas bij ons heeft laten liggen. Nee, dus, maar ik kan haar wel vertellen dat die gevonden is. Terwijl ik haar nog aan de lijn heb, belt de goede vinder aan, met de tas. Ik geef hem mijn telefoon om mijn gesprek met Ex af te maken. In de consternatie heeft Ex haar tas los op de bagagedrager gezet en die is er voor haar ongemerkt afgevallen.
En zo maken we binnen een half uur kennis met een dief die het gezeul met een op slot staande fiets te veel vond en een aardige vinder van een tas, die naar behoren daarvoor beloond is. Goed en kwaad. Er is evenwicht in de wereld, maar het is wel te veel voor 350 woorden. Het zijn er 382 geworden.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Jan, wat een schok, slechte praktijken in onze straat! Mijn werelbeeld dreigde te kantelen, maar gelukkig is er dan ook die andere kant en blijft het overeind.