Europa

Nog een paar nachtjes slapen en dan mogen we weer. Stemmen, dit keer voor het Europees Parlement. Natuurlijk ga ik dat ook doen. Zolang ik mag stemmen heb ik geen enkele verkiezing over geslagen, zelfs niet die voor de waterschappen. De eerste keer dat ik mocht stemmen herinner ik mij niet meer. Het was waarschijnlijk in Amsterdam waar ik een jaar ingeschreven stond en van gemeentewege een brochure kreeg opgestuurd met als titel Gegeven de sleutels van een stad. Het zullen dus wel gemeenteraadsverkiezingen zijn geweest. En nu heb ik dus een heel klein deeltje van de sleutel van Europa in handen. Het is maar een ietsiepietsie klein deeltje, maar toch. De partij waar ik op ga stemmen heeft maar een paar zetels in dat gigantische parlement. Mijn stem heeft dus een effect met een aandeel met veel nullen achter de komma en eindigend met een 1. Mijn stem bepaalt dus voor 0,00000001 %(ik heb op een nulletje meer of minder niet gelet) hoe het EP er komende tijd zal uitzien.
Mijn keuze is dit jaar vooral op nostalgische gronden genomen. Voor de zekerheid, niet dat ik mij daardoor zou laten beïnvloeden, Heb ik ook toch maar even de dertig vragen van de stemwijzer beantwoord. De stemwijzer geeft daarna aan met welke drie partijen ik de meeste overeenkomsten heb. Tot mijn geruststelling zit de partij van mijn keuze bij die drie. Ik grasduin nog wat op Internet en kom op de site die oproept op een vrouw te stemmen en dat je dat moet doen op een vrouw lager op de lijst dan volgens de peilingen verwacht mag worden. De redenering is dat kandidaten boven die denkbeeldige lijn van verwachte zetels toch wel gekozen worden en dat vrouwen onder die lijn extra steun goed kunnen gebruiken. Ik zoek in de kandidatenlijst van de partij waar ik op ga stemmen. Die staat in de peilingen op twee zetels. Ik lees wat over de kandidates en bepaal mijn stem.