Mijn krant van kerstavond voorspelt een milde griepepidemie met de kerstdagen. We, wie dat ook moge zijn, hebben afgesproken dat als er meer dan 51 mensen per 100.000 inwoners met griepklachten naar de dokter gaan er sprake is van een epidemie. 51 op de 100.000, dat is in percenten nauwelijks uit te drukken en dan is er al sprake van een epidemie! In de week voor kerst bedroeg dat aantal 124, dus iets meer dan 0,1 %. Met angst en beven wachtte ik de kerstdagen af. Zou de griep ook bij mij aankloppen. Nee dus. Ik kwam de kerstdagen vrij ongeschonden door. Hooguit een enkel kuchje, daar bleef het dan ook bij. Ik kwam gezond en wel, met de gebruikelijke restricties, de kerstdagen weer uit en het werd zaterdag. De vers gevallen sneeuw deed onze zaterdagse koffieclub besluiten niet naar de stad af te reizen maar dichterbij samen koffie te drinken. Op dat soort momenten wordt er razendsnel gecommuniceerd via een groeps-app. We komen overeen bij Tati, een vertrouw koffiecafeetje in de buurt. Gade en ik begeven ons te voet derwaarts. Het sneeuwt nog steeds. Als we Tati naderen ziet het er erg donker uit. Gesloten. Daar zijn twee ander leden van de koffieclub inmiddels ook achter. Alternatieve adressen zoals Vincken en de Limos blijken de derde kerstdag ook als rustdag te beschouwen en hun doorgaans zo gastvrije deuren op slot te houden. Intussen sneeuwt het nog steeds. Schoenen worden nat, bij een enkeling blijkt de broek niet echt weerbestendig. Via de app en mondeling overleggen we. We zijn dicht bij ons huis en zo wordt ons stulpje het koffieadres voor die zaterdagochtend. Gauw bij de bakker langs voor appelflappen. Het wordt een koffieochtend ++. We ontdoen ons van onze natte jassen, er wordt een droge broek geleend, handen worden gewarmd, de sneeuw afgeschud.
Het wordt middag. Mijn keel begint wat te kriebelen, slikken gaat lastiger. Tegen bedtijd speelt de keel echt op. Ik neem een strepsil, adequaat middel of placebo tegen opkomende keelpijn. Die nacht gaat het slikken moeizaam, maar ’s ochtends lijkt de keel weer wat rustiger. De kerstepidemie lijkt aan mij voorbij te gaan al moet ik de dag niet prijzen voor de avond weer gevallen is.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links