Eindeloos

Ik weet niet of er straks nog wat is. Straks als mijn lijf niet meer functioneert, mijn hart niet meer klopt, mijn stem verstomd is en mijn adem voor goed stokt. Ik wacht het maar af. Ik ben een agnost. Als er wel wat is, even goede vrienden. Ik laat me na het verassen verrassen. Misschien zijn er inderdaad wel gouden bordjes en elke dag pannenkoek met kaas en gember. Dan krijg ik echt vleugels. Kan ik werkelijk vliegen, iets waarvan ik nu af en toe droom. Mogelijk zie ik mensen terug waarvan ik het bestaan allang vergeten ben. Maar evengoed is er ook helemaal niets. Is het voorgoed voorbij. Af. Uit. Einde bericht. De rest is stilte.
Nee, dit zijn geen trieste overwegingen. Ik ben niet te neer geslagen, bedroefd of zo. Geen enkele reden voor.  Ik kom er op omdat ik gisterochtend het eind van een gesprek op tv zag met een cardioloog die geschreven heeft over bijna-dood ervaringen. Hij vindt dat er goede redenen zijn om aan te nemen dat ons bewustzijn niet altijd samenvalt met het functioneren van onze hersenen: het kan ook los van ons lichaam ervaren worden. Dat citaat pluk ik van zijn website. Hij komt tamelijk zeker over. Schetst een heel positief beeld van gelukzaligheid. Maar ook dat mensen met een bijna-dood ervaring na die ervaring niet meer dezelfde zijn. De ervaring heeft hen fundamenteel veranderd.
Ik blijf met heel veel vragen zitten. Hoe lang is eeuwig? En hoe dodelijk saai is eeuwigdurende gelukzaligheid. Halleluja zingen met Leonard Cohen is prachtig, maar niet voor altijd. Natuurlijk moet ik bewustzijn los koppelen van mijn aardse lichamelijkheid. Maar ik kan nu nog alleen maar in aardse beelden denken. Ik heb geen andere.
Of toch wel. Die middag ga ik naar een aantal kleine voorstellingen in de stad. Ik hoor muziek, zie dansen. Zonder woorden. Misschien komt dat de eeuwigheid nabij. Woordeloos.  Beelden die geen taal behoeven. Een abstract blog dient zich aan. Blanco, zonder woorden. Een blog waarin alles is gezegd. Taal zonder woorden. Misschien is dat de eeuwigheid wel.
We sluiten de dag af in het pannenkoekenrestaurant. Ik neem er een met kaas en gember. Voor Gade is  er een met spek en appel voor even de hemel op aarde..