Ego-management

De olympische sporters zijn weer thuis. En dat zullen we weten. Een warm welkom in Assen dat wel tien minuten duurde, een huldiging in de Ridderzaal en een ontvangst bij de koning. Het lijkt niet op te kunnen. En dan de rest van de week nog de plaatselijke ontvangsten en het ondergaan van de  straathulde compleet met versierde woning en ereboog. Van mij mag het. En de huldiging in de Ridderzaal heb ik helemaal gevolgd op tv. Vind ik nog mooi ook.
De sporters zijn nu verkleed als gewone mensen. Enkele dames kiezen voor een rok, de anderen blijven bij een blauwe spijkerbroek. De heren hebben een koddig strikje om. Waarschijnlijk zijn ze niet allemaal even bedreven in het strikken van een stropdas. Een voor een komen ze binnen, uiteraard onder luid applaus. En dan zijn er sprekers. De minister-president die met zijn glimlach zijn oren bijkans opvreet. Iedere medaillewinnaar krijgt op joviale toon een beurt. Hij is heel erg trots en heeft het veel over samen en een team. Iets wat hij in zijn kabinet waarschijnlijk node mist. Ook de minister van sport is erg trots en heeft een karrevracht aan onderscheidingen meegebracht. Er komen heel wat ridders in de orde van Oranje-Nassau bij. Waarom Sven destijds ridder in de orde van de Nederlandse leeuw werd ontgaat mij. Veranderd beleid?
De baas van het NOC-NSF komt nog eens uitleggen waarom er zo boven verwachting goed gepresteerd is. Het lijkt wel of hij er een boek over heeft gelezen en nu zijn kennis op ons wil overdragen. Er zijn drie factoren, ja, ik heb opgelet. Dat zijn talent, discipline en, nu komt het, ego-management. Dat laatste woord verbluft mij zo dat de uitleg mij ontgaat. Misschien is er wel helemaal geen uitleg geweest en kwam het woord zo maar uit de lucht vallen. Ego-management, dat is dus goed voor zoveel medailles en zoveel ridders. Ego-management, ik wil niet eens weten wat het is. Het is voor mij, kom ik gooi er ook maar eens een term die ik uit een boek heb tegenaan,  new speak. Voor een keer kan ik mij zonder voorbehoud vinden in de woorden van de minister-president, die stelde dat er zoveel medailles gewonnen werden omdat ‘we’ gewoon sneller waren. Wat ego-management daar mee van doen heeft, wil ik voor mij eeuwig een vraag laten.