Eerste exemplaar

Het is afgeladen druk in de plaatselijke boekhandel. De schrijver die zich zo nauw met de stad verbonden voelt, ook al is hij meer dan 40 jaar gelden van hier vertrokken, zal het eerste exemplaar van zijn nieuwste roman aan de echtgenote van de burgemeester overhandigen. Ik ben ruim op tijd aanwezig, maar zoals gebruikelijk bij dit soort evenementen blijft de eerste rij stoelen nog leeg. Het is alsof mensen schromen daar plaats te nemen. Misschien omdat ze dan te dicht bij de schrijver en zijn interviewer zitten. Misschien omdat zij niet het risico willen lopen te nauw bij het gebeuren betrokken te worden. Toeschouwer zijn is mooi, maar op de eerste rij?  Je zit dan in het grensgebied tussen publiek en sprekers, een terrein waarop van alles mogelijk is. Ik ken die schroom niet en nestel mij op de eerste rij. Een medewerkster van de boekhandel vraagt of ik een gereserveerde plaats heb. In alle oprechtheid antwoord ik van niet. Eigenlijk is de eerste rij gereserveerd voor de bijzondere gasten zoals de burgemeester en zijn vrouw. Maar ik mag blijven zitten. Er zijn meer gereserveerde  stoelen dan bijzondere gasten. En zo blijven ondanks de drukte toch twee stoelen onbezet op de eerste rij. Ziet er altijd wat armoedig uit. Op zijn laatst komt er nog nog iemand naast mij zitten. Eén lege stoel op de eerste rij is nog net te doen.
De schrijver wordt geïnterviewd. Hij spreekt zoals hij schrijft. Bedachtzaam en doordacht. Als hij passages uit zijn boek voorleest wordt zijn stem nog melodieuzer. Voor mij mag hij het hele boek voorlezen.
De vrouw van de burgemeester krijgt van de schrijver het eerste exemplaar. Eerste exemplaar, zo noemen we dat ook al weten met ons allen dat het in feite het zoveelste exemplaar is. Maar dat werkt publicitair niet zo goed: De overhandiging van het zoveelste exemplaar. Ik heb het boek een week geleden al gekocht en nu zo goed als uit. Ook mijn boek was vast niet het eerste exemplaar. Maar dat maakt het niet minder de moeite waard, deze beschrijving van een levensweg met vriendinnen als halteplaatsen.